Hallo WillemChina, Mijn grootste markt wil ik hebben in 2 zowel in de horeca (restaurants, cages etc...) Dit voor een goedkopere klant aangezien ik van mening ben dat dit een grote afname zal zijn en hierdoor sneller mond op mond reclame binnen deze branche creeër. En in de lokale supermarkt denk ik dat dit nog een harde stap zal zijn daarom de kleinere supermarktjes die zijn tevens wat meer flexibeler (geen franchise gedoe). Nationaal zou de allereerste stap worden om het vervolgens naar het zuiden van Amerika uit te laten breiden ik denk niet dat het goedkoper zal zijn om het texporteren naar Europa. Het is moeilijke vraag om te kiezen tussen massa en exclusiviteit ik wil toch een hoge kwaliteit aanbieden en snel massaal produceren. Klinkt als de droom kwaliteit en kwantiteit maar daar wil ik toch echt voor gaan. Haha en over de mercedes fabriek is om aan te geven dat de ontwikkelingen in de staat erg goed zijn op het moment dat veel Europeanen hier komen en dus mijn producten die ik wil gaan aanbieden ongeveer kennen. Daarnaast is de staat Puebla het meest centrale punt van Amerika wat ook nog een voordeel geeft is dat als een restaurant hier aanslaat (of voedsel product) het zich extreem snel verspreid naar de VS en het zuiden van Amerika. En nee ik wil geen vetpot ik wil enkel herinvesteren met de "winst" (wat de 1e 5 jaar natuurlijk niet winst genoemd mag worden) zoals kleine winkels onder mijn hoofdnaam als een dochterbedrijf waar mijn producten worden verkocht op verschillende locaties. Ik heb ook een onderzoek gedaan en blauwprinten ontwikkeld samen met een ingeneur hoe dit te bouwen met de machines en hoeveel personeel ik nodig zal hebben enkel de fabriek. Het productie proces op 3 banen kost mij 56 werknemers, hierbij heb ik transport, rekenkamer, labotorium, marketing, natuurlijk eruit gelaten. In totaal komt het op ruim 95 werknemers neer die ik in dienst moet nemen. Het loon is geen vetpot maar het kan makkelijk worden afgetrokken van de "winst", mits mijn marketing goed genoeg is.

Er zijn diverse opties. Je kunt overigens altijd geconfronteerd worden met (al dan niet slagende) aansprakelijkstellingen en/of imagoschade, wat je ook regelt. Enige beknopte informatie over 2 opties, te weten licenties en franchise: Licenties Licenties kun je in vele vormen verlenen, maar hebben altijd betrekking op activiteiten die verboden zijn voor anderen, tenzij je uitdrukkelijke toestemming daarvoor geeft. In een overeenkomst - vaak voor een jaar - kom jij als licentiegever met de licentienemer voorwaarden overeen, waaronder de licentienemer de licentie mag (en moet!) exploiteren. Een indruk van de vele mogelijkheden: • Een licentie om een bepaald merk en/of methode voor goederen of diensten te gebruiken • Een licentie om een geoctrooieerde uitvinding te produceren of te exploiteren • Een softwarelicentie • Een licentie om een product (na) te maken waarvan het model door een ander gedeponeerd is • Een trainingslicentie • De rechten die de auteur van een boek of van een muziekwerk aan een uitgever verleent Franchising Dit is een in alle opzichten veel verdergaande overeenkomst dan de hierboven genoemde. Vaak is de looptijd 5 jaar. Deze constructie is voor beginners niet geschikt! Jij als franchisegever hebt veel plichten, waaronder een zware zorgplicht richting de franchisenemers. In het algemeen is het beter met licenties te beginnen en je niet te branden aan (onjuiste) prognoses, marktonderzoek etc. In een later stadium kun je altijd overstappen naar franchise (ik neem dit ook voor je op in het contract). Waar agenten vaak meerdere agenturen hebben (zoals voor verschillende merken schoenen), distributeurs vaak meerdere distributieovereenkomsten hebben (zoals voor Ricoh en Canon) en licentienemers soms meerdere licenties exploiteren (zoals voor diverse trainingen), exploiteren franchisenemers één formule (zoals De Hypotheker of McDonalds). Daaruit bestaat dus hun hele onderneming. Bij franchising geeft de franchisegever aan een andere onderneming (de franchisenemer) het recht om gebruik te maken van de franchiseformule. De franchiseformule houdt over het algemeen in dat de franchisenemer tegen betaling gebruik kan maken van knowhow, een uniforme identiteit en uitstraling, waaronder gebruik van de handelsnaam, merk, logo's, huisstijl, gebruik van ICT-infrastructuur, etc. Andere kenmerken zijn vaak: • Prognoses • Marktonderzoek • Een exclusief gebied • Een verplicht bepaald assortiment • Een (minimale) afnameverplichting bij franchisegever of bepaalde derden • Handboek • Franchiseraad / franchisevereniging • Formulemanager • (landelijke) reclame voor het geheel • Diverse soorten fees, waaronder inschrijfgeld (entreefee), reclamefee, logistieke fee, maandfee, omzetfee ontwikkelfee, etc. Ben je al toe aan franchise? Dit is eigenlijk de eerste vraag. Heb je al een goede propositie? Ben jij al ‘franchisable’ of nog pas ‘licensable’? Bepaald gedrag en bepaalde methoden moeten leiden tot een voorspelbare uitkomst (omzet) voor de franchisenemer. Is dat niet het geval? Dan heb je nog geen franchiseformule en is de franchisenemer te veel aangewezen op zichzelf. Je geeft te weinig toegevoegde waarde als franchisegever. Kies voor een van de andere opties! What’s in a name? Nog even iets heel belangrijks. De benaming van de overeenkomst en de gehanteerde termen zijn niet doorslaggevend voor de aard van je relatie met de ander. Denk niet dat je onder de zware plichten van een franchisegever uit kunt komen door je overeenkomst anders te noemen, zoals licentieovereenkomst of, heel vaag, samenwerkingsovereenkomst/ De Hoge Raad noemt als belangrijkste kenmerken : • Het recht om een franchiseonderneming te exploiteren • Voor afzet van bepaalde type goederen en/of diensten • Tegen een rechtstreekse of indirecte vergoeding • Verstrekken van belangrijke knowhow aan franchisenemer Is voldaan aan deze kenmerken dan is sprake van franchise, of dat nu soft franchise is (vaak bij dienstverlening) of hard franchise (bij supermarkten en fastfoodketens). En voor welke vorm je ook kiest, je moet altijd goed en nauwkeurig de afspraken (laten) vastleggen, wil je niet het schip ingaan. Denk aan aspecten zoals: • Looptijd • Opzegtermijnen • Betalingstermijnen • Voorwaarden • Clausules over tussentijds afscheid van elkaar kunnen nemen • Non-concurrentiebeding • Relatiebeding • Know how • Geheimhouding • Intellectuele eigendomsrechten • Aansprakelijkheid • Wanprestatie • Goodwill • Schadevergoeding • Overlijden van een van de partijen • Overdracht aan een ander • Welk recht is van toepassing? • Welke rechter is bevoegd (forumkeuze) Zoals je ziet komt er aardig wat bij kijken!

sorry vergeten ik heb het bij deze vraag over een supermarkt franchise ondernemer

Hallo ik heb een vraag over de inkomsten van een FRANCHISE ondernemer want ik heb vernomen op verschillende websites dat de omzet wel 5 miljoen is maar wat houdt de franchise ondernemer van over op zijn eigen rekening ? Mod edit: titel aangepast o.b.v. aanvullende informatie

[Mod edit: dit onderwerp is afgesplitst van de column van Qudo, betreft een nieuw businessidee van Randal99] Zal ik het toch maar vertellen... Trefwoorden: Supermarkt- gemak, the time.... Wel: - What about een Super-Pin Automaat - & of, een Computer met een pinstrip.. Mensen zouden dan easy Supermarkt produkten kunnen kopen/ bestellen via zulke apparaten, en gelijk betalen, inclusief bezorgings kosten, met hun pasje. Uiteraard, zullen de andere winkels kunnen blijven, want shoppen in een Supermarkt of winkeltje is ook wel leuk... Mooie Supermarkten.. they' ve got their charm... De Supermarkten/ magazijn centrales/ Grote winkelketens zullen dan die bestellingen ontvagen, en het via de dichtsbijzijnde filiaal of franchis laten bezorgen..

In mijn optiek is het heel goed te doen om jouw product via supermarkten te distribueren. Althans, als het voor de supermarkt(ondernemer) een interessant product is. Dan zijn er twee mogelijkheden: grootschalig, via de formules of kleinschalig via zelfstandige supermarkten (franchise). Logischerwijs ga je op zoek naar supermarktondernemers. In alle opzichten realistischer. Wat ik zou doen is een mooi verhaal/presentatie om het product heen maken en dit aan een ondernemer presenteren. Je kunt ook voorstellen om een demo te doen in de winkel. Wat betreft barcodes, op versafdelingen kunnen ze in supermarkten zelf stickeren en dus een code/prijs aan het artikel hangen. Ook kan er met PUK-codes gewerkt worden. De ondernemer kan het product daarmee ook opnemen in zijn voorraadsysteem. Daar zit het probleem niet. Ik zou het probleem eerder zoeken in de eisen die (wettelijk?) aan zo’n product gesteld worden. Wat is bijvoorbeeld de THT? Ik lees hier ook in een van de reacties dat franchise supermarkten zelf hun assortiment mogen bepalen. Dat is niet helemaal waar. Bij filiaalorganisaties lijkt dit me vrij moeilijk te verkopen, gezien de kaders van een bedrijfsleider redelijk strak zijn. Een ondernemer heeft inderdaad meer vrijheid, maar ook deze moet aan bepaalde regels van de franchisegever voldoen. Hij mag bijvoorbeeld maar een X percentage van zijn inkoop/assortiment bij derde leveranciers vandaan halen. Er zijn een aantal grote ketens in Nederland. Albert Heijn klinkt interessant, maar dat zijn voornamelijk filialen, en zoals ik al aangaf is dat lastig. C1000 (zolang het nog bestaat) is een ondernemersformule. Dus dat zijn winkels waar je zo naar binnen kunt stappen. Volgens mij heeft JUMBO ook veel ondernemers. Dat is ook het proberen waard. Van PLUS ken ik er ook een aantal. Niet te vergeten zijn de kleine kruideniers, welke je tegenwoordig steeds vaker ziet (volgens mij vaak islamitische winkels), misschien past je product daar ook wel. Ik ben een flink aantal jaren als Afdelingsmanager werkzaam geweest in een grote en een van de meest toonaangevende supermarkten van Nederland. Ik weet dus enigszins waar ik het over heb. Dus wellicht kan ik je verder helpen met ideeën. De onderneming waar ik vandaan kom is er in ieder geval één die voor dergelijke dingen open staat. In welke regio woon je?

Ik heb zelf ervaring in Albert Heijn supermarkten. Probeer een franchise supermarkt op te zoeken. Deze mogen zelf hun assortiment bepalen en staan altijd open voor (lokale) producten. Wanneer je met de supermarkt- manager/eigenaar hebt gesproken en ze zijn enthousiast, weet ik zeker dat ze bereid zijn je te helpen om het product verkoopklaar te krijgen!

Goedenavond HL-ers, Allereerst @ moderators: ik hoop dat mijn topic correct getiteld en geplaatst is en anders mijn excuses. Eerder ben ik enorm goed geholpen door een paar zeer scherpe en meedenkende leden. Ik hoop dat ook vanavond deze en andere leden met mij mee willen denken. Misschien ten overvloede mijn ondernemingsplannen in het kort en de fase waar ik mij nu in bevind. Ik ben bezig met het ontwikkelen van een levensmiddelen merk voor een niche markt. Deze markt is zeer groeiend in Nederland wat ervoor heeft gezorgd dat Retail Nederland langzaam deze markt is gaan bedienen. Mijn eerste productgroep zal begin januari 2012 leverbaar zijn en ben ter voorbereiding hierop alles in werking aan het stellen. Van opslag en transport tot aan packaging en web-design alles is in volle gang. Mijn "route to market" is in het begin via franchise supermarkt eigenaren. Zij mogen een bepaald deel van het assortiment zelf bepalen. Ik wil de stoute schoenen aantrekken en deze ondernemers bezoeken met mijn producten onder de arm. Met een beetje geluk hebben ze tijd voor me en anders ga ik pas weg wanneer ik een afspraak heb :D Wanneer ik (hopelijk) een proven track record heb opgebouwd wil ik de stap wagen naar hoofdkantoren in Zaandam, Veghel en Amersfoort. Maar eerst wil ik op winkelniveau leveren aan deze supers (en oh ja de grote speciaalzaken waar mijn product in het assortiment past horen ook tot de klantengroep). Ik ben nu vooral benieuwd of iemand ervaring heeft met een soortgelijke manier van benaderen. Hoe gaat het proces te werk? Aan welke bestelhoeveelheden moet ik denken? En zijn er nog belangrijke zaken die ik wellicht over het hoofd zie? Ik ben heel erg benieuwd of een ondernemer of misschien zelfs wel een inkoper :D mij meer informatie kan geven. Alvast bedankt en ik zie jullie reacties met heel veel belangstelling tegemoet. Groet UMMAH

Hoi Ummah, Heb de vraag even voorgelegd aan iemand die in het managementteam van een landelijke franchise-supermarktketen zit, en kreeg, kort, het volgende antwoord: Dus: Zie dat je deel van het netwerk wordt of benader te toeleveranciers ipv de supermarkten zelf. Zij zullen echter dezelfde vragen stellen mbt continuiteit e.d. lijkt me Succes Frans

C: je gaat naar een supermarkt waarvan je weet dat het een franchise is(Plus is zelfstanding ondernemers verband) je vraagt of je er een demo voor mag doen en of ze tijdelijk het product in hun schap willen houden D: je gaat naar een supermarkt promotie bedrijf die kunnen je vaak helpen bij promotie, ze maken meestal wel extra kleding met klein logo erop. en die bellen een supermarkt naar jouw keuze.

Als je aan een ondernemer vraagt wie zijn of haar grote voorbeeld is, dan komen al snel grote namen voorbij als Richard Branson of Steve Jobs. Ook dichter bij huis zijn er ondernemers te vinden die een grote bekendheid genieten door de manier waarop ze hun bedrijf hebben kunnen laten groeien. Jan Zeeman, Hans van Breukhoven of (wijlen) Eckhart Wintzen zijn voor veel ondernemers lichtend voorbeelden in wiens voetsporen zij maar wat graag zouden treden. In de luwte van deze grootheden werken honderdduizenden ondernemers hard aan de continuïteit van hun onderneming. Ondernemers die hooguit plaatselijk wat bekendheid genieten omdat hun naam nu eenmaal in neon op de gevel prijkt, of omdat ze regelmatig met een praatje en een plaatje in het lokale weekblad staan. Maar laat je niet misleiden door de grootte van je woonplaats, of de wat suffe status van het lokale weekblad. De daden van lokale ondernemers doen soms zeker niet onder voor de landelijk bekende ondernemers. Die heeft het begrepen. Zo is er in mijn woonplaats Alphen aan den Rijn, een uit de kluiten gewassen dorp met een minderwaardigheidscomplex, een supermarktondernemer, die wat mij betreft het predicaat “Die Heeft Het Begrepen” krijgt. Edwin ten Brink runt een C1000 franchise, en doet dat verdomd goed. Zo’n 24 jaar geleden streek Pa ten Brink in een nieuw winkelcentrum in een nieuwbouwwijk neer. De winkel was in eerste instantie niet zo heel erg groot, maar toen de naast gelegen dierenwinkel een andere locatie in het centrum betrok, waren de Ten Brinkjes er als de kippen bij om het pandje van de buren bij de supermarkt te trekken. Dit gebeurde later nog een keer toen de SNS bank haar deuren sloot. Anno tweeduizend nu staat er een flinke supermarkt, met tevreden klanten, tevreden werknemers en een goede reputatie. Pa en Edwin ten Brink hebben klanttevredenheid en de betrokkenheid van medewerkers tot kunst verheven. Kosten noch moeite worden gespaard om klanten tevreden te houden. Winkelwagentjes worden preventief onderhouden zodat er geen wieltjes vastlopen. Er zijn speciale winkelwagentjes in de vorm van een raceauto, zodat de kleintjes onderin het winkelwagentje het wereldkampioenschap op hun naam kunnen schrijven terwijl de ouders de inkopen doen. Onlangs is de helft van de ijzeren winkelwagentjes vervangen door kunststof exemplaren die lichter, stiller en ruimer zijn. Zoals veel winkels is er ook een kinderhoek. Alleen staat deze keer de Disney-TV niet in een hoek, maar in het midden van de winkel. Zo komen ouders na ieder gangpad weer bij hun kinderen uit en kun je toch een beetje een oogje in het zeil houden. Dat is wel een geruststellende gedachte. De meeste supermarkten hebben de flessenautomaat achterin de winkel staan. Dus eerst met je karretje vol lege flessen door de winkel, om daarna datzelfde stuk weer terug te moeten om je boodschappen in het inmiddels lege karretje te laden. Bij C1000 Ten Brink staat er twee automaten in een ruime nis in de gevel, direct bereikbaar vanaf de gratis parkeerplaatsen. Dus eerst flessen inleveren, dan pas de winkel in en vanaf de eerste meter doen wat je komt doen: boodschappen inladen. Met die lege flessen is nog iets aan de hand: Vanaf dag één kon je bij Ten Brink ook de lege flessen inleveren van merken die zij niet voeren. En ja, daar horen de huismerken van Albert Heijn, Hoogvliet en Dirk ook bij. Eenmaal binnen, valt direct een groot bord op: Tot sluitingstijd wordt er vers brood gebakken. Is het vijf minuten voor sluitingstijd en is er geen vers gebakken brood meer, dan ontvangt de klant een bon waarmee de volgende dag een vers brood opgehaald kan worden. Met de complimenten van de zaak uiteraard. Hoe goed je je eigen supermarkt ook kent, het kan natuurlijk voorkomen dat je iets niet kunt vinden. Vraag aan één van de twintig vakkenvullers die de hele dag door aan het vullen en spiegelen zijn waar de hagelslag staat en deze Pukkelige Tiener zal met je meelopen naar pad 11 en het product voor je uit de schappen pakken. De “nog een fijne dag meneer” klinkt vriendelijk en oprecht. Mocht de hagelslag van jouw keuze niet in de schappen staan, dan loopt de Pukkelige Tiener naar achteren om te zien of de hagelslag al in het magazijn staat. Ze krijgen drie keer per dag (!) aangeleverd, dus de kans is klein dat op ook werkelijk op is. In het zeldzame geval dat de Pukkelige Tiener met lege handen terug komt uit het magazijn, noteert hij je naam en noemt een tijdstip waarop de hagelslag bij de klantenservice opgehaald kan worden. En ja, op dat pak staat dan ook echt een briefje met “Gereserveerd voor Dhr. Van Noort”. Dat ik mijn achternaam wat binnensmonds uitspreek kan ik hem natuurlijk niet kwalijk nemen. De winkel is dagelijks open van acht uur ‘s-ochtends tot negen uur in de avond. Wie, zoals ik regelmatig, om vijf minuten voor sluitingstijd binnenkomt, hoeft zich niet te haasten. Op geen enkel moment wordt de klant er aan herinnerd dat de winkel zo gaat sluiten noch verzocht zich naar de kassa’s te begeven. In plaats daarvan vragen medewerkers of ze kunnen meehelpen boodschappen doen. Toen mijn vrouw zichtbaar zwanger was en eens tegen sluitingstijd nog wat “tussendoorboodschappen” nodig had, was de Pukkelige Tiener onverbiddelijk. “Mevrouw, gaat u vast naar de kassa, ik doe de boodschappen wel.” Bij de kassa aangekomen stond er een stoel voor haar klaar. Dat had de Pukkelige Tiener via de portofoon met de check-out manager geregeld. Klanten informeren. Je zult begrijpen dat deze C1000 vestiging het erg druk heeft. Wie wil er nou niet boodschappen doen bij Ten Brink? Voor diegenen die wat flexibeler in hun tijd zijn, staat er op de website van Ten Brink een tabel met dagen en tijden en de drukte die dan verwacht wordt. Zo kun je in één oogopslag zien dat woensdagochtend een goede dag is om boodschappen te doen, en dat op vrijdag en zaterdag overdag de winkel overbevolkt is. Op dezelfde website kun je overigens ook de geboorte van je kind, een aankondiging van een bazaar van de kerk of een andere mededeling achterlaten die dan op één van de zeven 94 cm grote LCD schermen in de winkel getoond wordt. Vier van deze schermen hangen tussen de 12(!) kassa’s waarop tevens YouTube filmpjes worden vertoond als “Wachtverzachter”. De baas van de kassa’s, de check-out manager, is de voormalig SRV man die met de komst van Ten Brink’s supermarkt de klandizie voor zijn buurtsuper op wielen zag slinken. Hiermee toont Edwin ten Brink dat hij een groot sociaal hart heeft. De check-out manager houdt als een havik in de gaten of er kassa’s zijn met 3 of meer wachtenden. Als dat het geval is, wordt er meteen een nieuwe kassa geopend. Hoeveel kassa’s je ook hebt, vlak voor de kerstdagen zijn de rijen traditioneel lang. Niet zelden zul je Edwin dan persoonlijk met een grote schaal blokjes kaas en plakjes worst langs de rijen zien gaan om zijn klanten te bedanken voor hun klandizie en om hun geduld en begrip te vragen. Edwin is sowieso vaak op de winkelvloer te vinden. Twee meter plus in lengte en strak in het pak. Pro-actief klantencontact. Edwin vraagt aan zijn klanten of ze alles kunnen vinden, of de nieuwe indeling bevalt en of er producten zijn die gemist worden in het assortiment. De klanten kennen Edwin, en Edwin kent zijn klanten. Deze C1000 supermarkt is volgens mij ook één van de veiligste supermarkten van ons land. Niet dat er bewakers bij de uitgang staan, maar veilig op een opvallend inventieve, passieve manier. Vóór de kassa’s hangen bonprinters met touchscreens waarop de klant zijn rookwaar naar keuze kan selecteren. Het bonnetje bevat een streepjescode en na het afrekenen kan de klant dat bonnetje in een grote bepantserde automaat steken waarna de rookwaar wordt vrijgegeven. Proberen sigaretten te jatten is zinloos. Een overval op de kassa’s trouwens ook. Ten Brink maakt gebruik van een gesloten geldsysteem waarbij de kassière het briefgeld door een gleuf schuift, het geld wordt vervolgens automatisch geteld en op echtheid gecontroleerd, en het papieren wisselgeld komt ook via diezelfde gleuf weer terug. Voor muntgeld staat er naast de pinautomaat een apparaat dat lijkt op een geldsorteermachine. De klant gooit het kleingeld ongesorteerd in de trechter, het apparaat telt en sorteert, en het wisselgeld komt in een bakje eronder terecht. Pinnen voor een klein bedrag of extra geld pinnen is trouwens nooit een probleem en altijd gratis geweest. Geen kassa-lades, geen fouten met tellen, geen enkele gelegenheid om een greep uit de kassa te doen. Zeker weten doe ik het niet, maar volgens mij is veiligheid ook de reden dat Ten Brink geen sterke drank verkoopt, terwijl daar zeker vraag naar is. Visie De kassières zijn trouwens stuk voor stuk vrolijke verschijningen, die je oprecht een prettig weekend wensen. Edwin heeft hierover ooit eens gezegd: “De kassières zijn het laatste gezicht van ons bedrijf waarmee de klant contact heeft voor hij naar huis gaat. Je kunt nog zo je best doen in het voortraject, als de kassière er ongeïnteresseerd bij zit, dan is dat het beeld waarmee de klant het pand verlaat.” Zo’n uitspraak zegt eigenlijk alles over de ondernemersvisie van het management. Nieuwe gezichten achter de kassa zijn een zeldzaamheid. Het personeelsbeleid heeft blijkbaar een laag verloop tot gevolg. Grootverbruikende klanten hoeven trouwens niet naar de winkel te komen. Die sturen per email gewoon hun boodschappenlijst, waarna een medewerker de karren vol laadt. Een paar uur later staat een busje, zeer ludiek “boodschappenwagen” genoemd, voor de deur. Gewone klanten kunnen trouwens ook gebruik maken van deze bezorgservice. Gewoon even bij de kassa melden dat je de boodschappen bezorgd wil hebben en in no-time staan er twee medewerkers je boodschappen in kratten te laden. Voor drieënhalve euro plus statiegeld voor de kratten worden de boodschappen binnen twee uur tot in de keuken afgeleverd. De drie bestickerde zilvergrijze Opel Vitaro’s die de stad door crossen maken en passant reclame voor deze service. Op zaterdag is er bij de ingang van de winkel bijna altijd een straatmuzikant te vinden die met vrolijke accordeonklanken de klant verwelkomt. Deze straatmuzikant heeft zijn fooienpet nogal onopvallend, bijna verscholen opgesteld en is allesbehalve opdringerig. Zijn glimlach is breed en zijn “goedemorgen” oprecht. Ik verdenk Edwin ervan deze man gewoon in te huren voor een paar uur per dag. Het werkt in ieder geval wel. Het maakt niet uit in wat voor pesthumeur je aankomt, zodra je de winkel binnenstapt schijnt het zonnetje weer. Is je humeur nog niet helemaal op orde, dan helpt gratis koffie of een hapje bij de kookdemonstratie wellicht je laatste zorgen even weg te nemen. Ik ken maar weinig ondernemers die zoveel geld en moeite steken in hun klanttevredenheidsprogramma als Edwin ten Brink. Maar levert het wat op? Is het al die moeite wel waard? Hier kan alleen maar een kort en bondig “Ja” op volgen. Bescheiden als hij is, hangen de oorkondes en awards een beetje verscholen voorbij de kassa’s aan de muur. Meervoudig “Beste supermarkt van Nederland”, meervoudig “Beste supermarkt van Zuid Holland”, meervoudig “Onderneming van het jaar”. En nu zelfs een lofzang op een ondernemersblog. Maar de grootste beloning is toch wel de trouwe klantenkring die is opgebouwd. Discipline Edwin ten Brink had allang meedere vestigingen kunnen openen of een eigen merk kunnen neerzetten. Zijn supermarktvisie had groot, groter, grootst uitgerold kunnen worden. In plaats daarvan heeft Ten Brink ervoor gekozen om al die energie te concentreren op één plek. Daar is discipline voor nodig, dat vergt moed. Maar ook dat is wel aan Edwin toevertrouwd. Edwin is een man van principes. Hoe groot de vraag ook is, welke wettelijke mogelijkheden er ook worden gecreëerd en al ga je op je kop staan; op zondag is en blijft de supermarkt gesloten. Zondag is de dag des Heeren, op zondag wordt er niet gewerkt. Deze column is eerder op mijn blog verschenen.

Dank allen voor de reacties. Ik vond het tijd worden voor een positief verhaal. Bijvoorbeeld een ondernemer die binnen een hard franchise formule toch een manier heeft gevonden om zich te onderscheiden van de rest en daar ongelofelijk veel succes mee heeft. Ik hoop dat iedereen zich nog eens achter de oren krabt en zijn eigen klanttevredenheidsprogramma tegen het licht houdt. Loop jij die extra meters voor je klant? Of doe je wat er van je verwacht wordt? Hoe vaak in de week laat jij een klant verbazen (in positive zin)? Hoe vaak staat "Hoe kunnen we onze klanten nog beter van dienst zijn" op de wekelijkse MT agenda? Hoe ga jij de blinde vlekken in je bedrijfsvoering te lijf? Uiterst essentiële vragen voor iedere ondernemer. Nog even een ervaring met een andere supermarkt, slechts ter lering ende vermaeck... In Ter Aar, een pukkel met 3 kerken en 7 kroegen, is een DIRK gevestigd. Ik kom er nooit, maar deze keer kwam het zo uit. Ik vroeg aan een Pukkelige Tiener waar ik de weekaanbieding koekjes kon vinden. Met een wijds gebaar en een niet mis te verstaan "Daaro" werd ik naar de andere kant van de winkel gedirrigeerd. Ik was gewoon in shock! Maar vilein en valsch als ik dan kan zijn, toog ik naar Daaro om doodleuk te vragen: "Hallo, is hier Daaro?" Daar moest Pukkelige Tiener 2 even over nadenken. Het is ook niet zo makkelijk allemaal, zo op zaterdagmorgen. Afijn, ik leg uit dat PT1 mij hierheen had gestuurd. Mijn bek viel zowat op de grond toen ook zij met een weids gebaar mij duidelijk maakte dat Daaro in ieder geval niet hier was. "Nee, dat is Daaro". Dus ik weer naar PT1. "Zeg, lolbroek, jullie hebben twee Daaro's. Waar moet ik nu zijn?" Blinde paniek in de ogen van PT1. Hij begreep er helemaal niets van. En toen kwam PT3 in beeld die het allemaal zag gebeuren. "Meneer, ik loop even met u mee. Kijkt u eens, eet smakelijk straks, bij de koffie." De veelbetekenende glimlach leerde mij dat hij dondersgoed in de gaten had waar het met zijn andere collega's misging. Misschien dat hij over 20 jaar tegen zijn eigen personeel dit voorval zal aanhalen als anekdote uit de oude doos. Maar misschien ook niet. Hoe dan ook, ik heb nog nooit zo'n lol gehad met zo'n beroerde service. Iedere franchise onderneming zal aan een aantal bare essentials moeten voldoen om zich franchisenemer te mogen noemen. Meestal heeft dit betrekking op assortiment, kleurgebruik, uitstraling naar buiten. Maar je kunt klantvriendelijkheid niet in een ringband vastleggen. Je kunt opschrijven dat klanten binnen x dagen mogen retourneren. Je kunt opschrijven dat je dat zonder mopperen moet doen. Maar de essentie van klantvriendelijkheid kun je niet vangen in voorschriften en regels. Je kunt niet voorschrijven dat de reactie van de medewerker "Goh, mevrouw, wat vind ik dat nu vervelend voor u. Ik heb hier een ander pak hagelslag voor u" moet zijn. Nog minder kun je voorschrijven dat de medewerker de volgende keer dat hij of zij de klant tegenkomt nog eens navraag doet of het nieuwe pak hagelslag wel naar wens was. Zo kun je voorschrijven dat een kinderhoek verplicht is. Maar meer ook niet. In hetzelfde winkelcentrum is een Albert Heijn gevestigd. De kinderhoek is gesitueerd tussen 2 stellingen aan de voorkant tegen de etalageruit, vlak bij de uitgang! Je ziet er nooit een kind zitten. Gelukkig ook maar, denk ik dan, want het is wel de verschrikkelijkste plek voor een kinderhoek. Figuren met slechte bedoelingen hoeven maar met een flinke zak snoep en een grote teddybeer tegen de etalageruit te kloppen... Geen overzicht, geen controle, niets. Er staan wellicht wel voorwaarden in het franchisehandboek, maar het is de ondernemer die er voor zorgt dat het ook echt werkt (of juist niet). Dus ja, het ligt wel geheel aan de ondernemer.

Ik ben zelf 'geëvolueerd' van een opa/oma winkeltje naar een 'echte' winkel. En heb dus van beide kanten kunnen 'proeven' en ik moet zeggen: het is goed voor winkeliers binnen een branche dat de zaken professioneel worden aangepakt. Of het leuk is is een tweede. Op een bepaald moment 'moet' je ook wel mee omdat je klant nu eenmaal op een bepaalde manier tegen je winkel aankijkt. Ik denk dat de klant in NL ook erg 'franchise'- gericht is, d.w.z. de klant wil in één oogopslag zien wat er in een winkel wordt verkocht. De klant heeft dus een bepaald verwachtingspatroon van een winkel. Zo heb ik eens vier meter wijn in mijn winkel geknalt. Van top tot slobber. Als mensen een sigaar van vijftien euro kopen, dan kopen ze ook wel een wijn van vijftien euro, dacht ik. Nou, mooi dus niet. Iedereen vond het leuk, prachtig, maar kopen ho maar. Ik ben dus gaan onderzoeken waarom dat was. Nou, dat kwam gewoon omdat de klant niet gewend is dat er drank in een tabakszaak wordt verkocht. Dat wordt namelijk verkocht bij de slijter of de supermarkt. Ze komen bij mij een sigaar kopen, geen wijn. Bovendien is de concurrentie natuurlijk gigantisch. Tja, dan de boel maar afschrijven en zelf opdrinken! Wat een straf! Dat zijn nog eens leuke foutjes! Als je even wilt kijken naar een franchise-arme winkelstand, ga dan naar Ierland op vakantie. Dat is me daar een bijeengeraapt zootje! Een heleboel van die rommelwinkeltjes waar vanalles wordt verkocht, je lacht je een kriek. Het is leuk, dat wel. Maar of het ook rendabel is, is maar de vraag. Als de klant echt wat 'anders dan anders' wil, dan gaat hij daar ongetwijfeld naar op zoek. Je moet dus simpelweg niet hetzelfde doen als het grootwinkelbedrijf met een speciaalzaak.

Je kan ook eens een dagje gaan kijken bij een van de vijf zuilen die online te volgen zijn. Hoe gaat de klant daar mee om? En loopt die over een maand nog steeds met muntjes naar zo'n zuil? Het model met 24 adverteerders laat zich ook in kaart brengen. Daar zit wellicht een lokale makelaar bij met huis van de week, wat beauty-salons met maandaanbiedingen, wat fast en slow food, wat lokale fashion, een bioscoop: je kan als bemiddelaar een actieve rol spelen en het risico van afhakers verkleinen. De beheerder is het immers niet om individuele adverteerders te doen, maar om de dekking in zijn bezetting. Als jij 24 maandcontracten van elk 100 euro kan slijten (20 ook goed?) en dat twaalf maanden per jaar, hoeven die geld-terug garanties niet zo drastisch te zijn. Als het basis-idee goed is, valt er vast wel wat te tweaken. ;) Wat is de rol van de franchise-nemer eigenlijk. Krijgt die betaald voor een zuil of mag die gratis eigen aanbiedingen opnemen? En hoe werkt besluit tot plaatsing: supermarkt zegt 'okay' en dan worden adverteerders geworven, of andersom? Niet dat het antwoord voor dit topic zo belangrijk is, maar om de ingewikkeldheid aan te duiden.

Hallo allemaal, aller eerst weet ik niet zeker of ik deze vraag in het juiste topic stel, als dit niet zo is, excuus hiervoor. Ik ben al 15 jaar zelfstandig ondernemer en heb altijd een prima inkomen weten te genereren. Echter sinds 2 jaar gaat het mij niet meer voor de wind waardoor ik naar andere inkomstenbronnen ben gaan zoeken, en ook gevonden ( denk ik) Echter heb ik enige twijfel bij de wijze waarop zij willen dat ik ga werken, zodoende hoop ik hier wat wijzer te worden. Het bedrijf in kwestie is DDA ( Dutch Digital advertisement) in Gendt ( bij Nijmegen) Zij zijn vinder van het concept " de mediazuil" Dit is een zuil die bij franchise supermarkt komt te staan, en de supermarkteigenaar in de gelegenheid stelt de lokale middenstand te helpen meer omzet te genereren. Mensen die boodschappen doen bij bv AH krijgen bij de kassa een munt, met deze munt kunnen ze de zuil activeren en een aanbieding kiezen van een lokale ondernemer in de buurt van die supermarkt. Ik zal het niet helemaal gaan uitleggen, anders wordt het wel een heel erg lang verhaal -:) Bottom line is dat het een mooi concept is dat zeer zeker kan werken. Het overtuigen van de supermarkteigenaar gebeurt door DDA zelf, en wanneer dat voor elkaar is kom ik in beeld. Ik ben een media adviseur die adverteerder moet binnenhalen, en managen. Omdat ik nooit eerder op deze manier gewerkt heb, weet ik niet helemaal zeker of de werkwijze wel helemaal fair is, zodoende mijn vraag. Iedere media adviseur werk volledig op commissie basis, dus geen basis uurloon aangevuld met commissie. Bij elk contract dat ik afsluit krijg ik ( wanneer de klant betaald heeft) € 600 uitbetaald ( een jaar contract kost € 1200,-) In elke zuil gaan 24 adverteerders! Om die € 600,- te verdienen moet ik: In kaart brengen welke potentiele klanten er zijn in die plaats; potentiele klant telefonisch benaderen om een afspraak te maken; Wanneer dat lukt, de afspraak nakomen; Wanneer een klant mee wil doen, eventueel samen een mooie actie bedenken; Maandelijks contact hebben met de klant; Wekelijks contact hebben met de supermarkteigenaar; Wanneer een actie niet werkt, opnieuw naar de klant om een nieuwe actie te bedenken; Met de supermarkt eigenaar leuke acties bedenken voor fysieke presentatie op de supermarktvloer ( voor de adverteerders uiteraard ) Dit dient te gebeuren voor de volledige contract periode! Maar nu komt het risico dat ik loop: Wanneer een adverteerder geen rendement haalt uit zijn/haar investering kan het contract voortijdig worden beëindigd, wanneer dit na 6 maanden zou gebeuren krijgt de klant de overige 6 maanden retour van DDA. En wil DDA dat ik hen 50% van mijn commissie terugbetaal. Wanneer een supermarkt de samenwerking voortijdig beëindigd, krijgen alle 24 adverteerder de resterende contract periode retour van DDA, en wil DDA dat ik hen wederom € 50% van mijn commissie terugbetaal. Stel dat een supermarkt na 6 maanden wil stoppen, en de zuil bevat 24 adverteerder: 24 adverteerders x € 300,- = € 7200,- wat ik moet terugbetalen aan DDA. Dit zelfde scenario gaat op als bv de supermarkt afbrand. Tevens heb ik uitgerekend hoeveel tijd, reiskosten belkosten etc. ik minimaal kwijt ben aan 1 adverteerder. In het meest gunstige geval ( wanneer een adverteerder geen extra gesprekken met mij wenst) houd ik na aftrek van inkomstenbelasting € 141.77 over, dat ik kan zien als winst. Dan hebben we het nog niet over de afspraken waar geen verkoop uit voortkomt. Tevens proberen ze een beetje te pushen om mij fulltime te laten werken voor hun, echter ben ik daar niet gevoelig voor. Wat zouden jullie doen wanneer jullie dit wordt aangeboden? Ik ben erg benieuwd naar jullie mening.

Wat verstaat men onder marge? Verschil tussen inkoopprijs-verkoopprijs als percentage van de verkoopprijs in de winkel? In dat geval ken ik uit de DHZ-branche (franchise) marges van ca 50% voor een winkelier. 10% (zoals vermeld door Astron) lijkt me dus wel erg laag, dan moet het wel een hardloper zijn. Maar misschien in de supermarkt branche wel een normale waarde. Edit :10% Astron quote

Jah, ik heb het al geprobeerd bij de franchise supermarkt bij mij in de wijk, maar die wil er niets van weten, omdat ze dan nog een extra kanaal heeft voor boeken. En ik heb al wel met het idee gespeeld een dieetboek te schrijven in opdracht van een supermarkt met hen merkartikelen... En S. Bakker ben ik ook al zat... Tijd voor iemand anders (a)

Wanneer ik de 2 kengetallen (m2 en omzet/fte) bereken in jouw situatie kom ik op basis van de m2 uit op 114000 per week. Vanuit de omzet/fte kom je uit op 84500 per week ,kanttekening hierbij is dat je cijfer niet zuiver is, stel dat de overige pt-ers, b.v. vulploegen, samen ook nog goed zijn voor 2 fte's, dan komt vanuit dit kengetal een weekomzet van 94800. Andere factoren welke bij dezelfde kengetallen zorgen voor uiteenlopende resultaten: - winkelformule (is het een oude C1000 of een nieuwe Super) - is het een winkel van een zelfstandige (vfb, franchise) of een filiaalleider - locatie - levenscyclusfase van de winkel Er zullen dus best supermarkten zijn die met dezelfde kengetallen een weekomzet draaien van 70000 terwijl er ook zijn die 120000 draaien. Vergeet zaken als marge en servicegraad niet. De truc met de kassa's is met name bedoelt om heel snel een cijfer te kunnen bepalen over een supermarkt. Mooie bedrijfstak de supermarktbranche, kun je als ondernemer echt je tanden in zetten. Succes!!! Ard

Over het algemeen verkoopt de FRshop toch ook veel nevenartikelen? Games hebben ze er sowieso bij, misschien ook kleine elecronica als usbsticks? Die grote jongens kunnen waarschijnlijk een stuk meer met voorraad en prijzen dan jij, daarom is het niet verstandig om bij hun in de buurt te gaan zitten en ook algemeen georienteerd. 'Dan maar in het zuidelijk deel' is misschien ook niet de juiste redenering: waarom komen mensen dan naar jou? De eerste stap in het hoofd van de consument naar een aankoopbeslissing wordt vaak al thuis genomen: 'waar ga ik heen?' Dat hangt er van af wat ze willen: iets specifieks: dan kan het een 'destination driven' shop zijn. Iets algemeens; dan kan het zijn dat ze juist naar die drie gaan om de prijzen te kunnen vergelijken. Iets goedkoops: dan gaan ze naar degene die het meest stunt. Als je dan niet in de buurt zit kun je wel eens naast het net vissen. Misschien kun je heel goed naast die drie winkels bestaan: al je een niche weet te vinden met voldoende markt. Zijn er in de plaats veel levendige jazz-clubs? Is jazz misschien iets. Zijn ze erg kerkelijk gezind? Gospel en Johannes de Heer cd's doen het misschien goed. Zit je in de randstad? Veel clubs?: zorg ervoor dat jij de allernieuwste club-cd's hebt. Of gooi er een totaal nieuw concept tegenaan: zie bijvoorbeeld Tchibo in de koffiebranche: een koffieschenkerij waarbij ze een iedere week wisselende collectie gadgets verkopen. Zo zou jij een loungebar met cd's kunnen beginnen: relaxen, drinken bestellen en cd's uitzoeken. Je zult een positie moeten vinden om naast de andere drie te bestaan. Begin je een eigen zaak of een franchise? als de andere drie neit in het budgetsegment zitten kun je bijvoorbeeld een Diskoland openen: niet hip, wel goedkoop. Die doen het trouwens vaak erg goed in die buitenwijken. Bij de buitenwijk hangt het er erg vanaf wat zich daar vestigd: alleen supermarkt, grote supermarkt, kleine supermarkt, meer kleinschalige detailhandel waar mensen op af komen? Die andere detailhandel heb je nodig, zodat het wijkcentrum in het hoofd van de mensen een bestemming wordt om voor kleine dingetjes te shoppen. Als er een schoenenwinkel, een juwelier, een kadowinkel en een kledingwinkel bij komen, zit je goed. Komt er een grote AH met cd en dvd en verder geen andere detailhandel, dan heb je er ook niets te zoeken. Je kunt overwegen om contact op te nemen met de afdeling economische zaken van de gemeente: vaak hebben ze er een planoloog die zich bezig houdt met het vestigingsbeleid van ondernemingen: en die kan in landelijke kengetallen opzoeken hoeveel cd-winkels een bestaansrecht hebben bij een x aantal inwoners. Hij zou je kunnen adviseren waar je het beste terecht zou kunnen, en als ze in het nieuwe winkelcentrum nog plek hebben verteld hij je dat vast.

Dat is wel een goed idee... Ik zal er nog even over nadenken over hoe ik het precies aan kan gaan pakken. Ik zat er ook aan te denken om bij een franchise supermarkt in overleg het boek te verkopen of bij de primera bij ons winkelcentrum (is ook franchise) te laten verkopen... Dank je in ieder geval :)