Beste Jaap, Hoe hoog is je huur? Wat voor markt zit je in? Heb je personeel? Tip: Probeer alvast je contracten met diensten etc o.v.b.op te zeggen, want als je failliet word verklaar, dan ben je genoodzaakt om ook dan je hele looptijd van je dienst uit te zitten, denk aan bijvoorbeeld muziekleveranciers, buma/sena, afval, kpn. Indien je dit voortijdig allemaal weet, dan kun je wegens economische redenen je contact binnen de opzegtermijn opzeggen. Als je huisbaas je voor je achterstallig huur bij de deurwaarder aanmeldt,dan kun je met hen een afspraak maken voor een regeling, lukt dit niet echt, dan word je gedagvaard. Indien je denkt dat je teveel huur betaalt, kun je bij een makelaar om een taxatierapport vragen tegen kosten uiteraard. In dit rapport komt dan een marktconform huurprijs voor het onroerend goed, dit kun je dn in overleg met de pandeigenaar proberen om samen eruit te komen, of zelf een rechtzaak starten om dit via de rechter af te dwingen. Het zijn moeilijke tijden voor de kleine ondernemers, de grotere die pikken alles in helaas, zo denk ik erover. I.i.g succes en hoor graag nog van je.

Inderdaad maakt het nogal wat verschil, tussen wie er een conflict speelt en waarover het conflict gaat. Standaard oplossingen werken niet altijd en zijn niet altijd uitvoerbaar en niet altijd de moeite waard. Een voorbeeld: Ik had al voor een leuk bedrag geleverd en betaald gekregen, toen mijn klant ineens een enorme financiële tegenvaller kreeg. Mijn leveringsvoorwaarden waren stevig dichtgetimmerd. Mijn klant moest betalen, wilde betalen, maar kon niet betalen. Je kunt er dan een incasso bureau achteraan sturen, een deurwaarder, enzovoort, in de hoop dat er nog wat betaald wordt. Dat kan een goede standaard oplossing zijn voor wanbetalers, maar ik heb laten weten: Ik maak de klus af maar stuur je voorlopig geen facturen. Laat maar weten wanneer je weer kunt betalen, dan komt de volgende factuur. Resultaat: Het bedrijf betaalde nog een aantal keren maar ging uiteindelijk toch failliet. Ik betwijfel of ik er met een harde aanpak meer uit had kunnen halen. Ik lever nu alleen nog als er vooruit is betaald, dus problemen met niet betalende klanten heb ik niet meer. Een ander voorbeeld: Nu de economie steeds verder instort verkoop ik steeds meer goedkope spullen, die ik eerder niet eens wilde verkopen omdat ik mijn tijd liever wilde besteden aan dingen die meer opbrengen. Helaas moet ik nu wel. Juist over dat spul van een paar euro krijg ik van klanten ongefundeerde klachten, waarvan ik weet dat ze ongegrond zijn, zoals: "de batterij is leeg" "ik ontving een lege verpakking" "ik heb niets ontvangen" "ik moet strafport betalen want er waren geen postzegels geplakt" Door alles wat de deur uitgaat eerst te testen, wegen en registreren, weet ik dat die klachten ongegrond zijn. Op die klachten reageer ik met een standaard antwoord tekst, die meestal afdoende werkt. Maar ik heb toch wel eens 2 postzegels vergoed. Dan is er ook nog: "ik heb het verkeerde ontvangen" Dat kan wel eens gebeuren. De klant mag dan altijd omruilen. Maar de ene keer stuur ik direct het goede artikel op, in afwachting van de retourzending en de andere keer verlang ik eerst retourzending voordat het goede artikel wordt verzonden. Kwestie van gevoel. De één is geloofwaardiger dan de ander. In conflicten met leveranciers ben ik harder. Niet ontvangen of niet deugende waar, daar klaag ik direct over. Bij normale transacties heeft dat tot nu toe correctie door de leverancier opgeleverd. Anders is het met de spullen die je soms voor een klant via internet opzoekt en via Ebay/Paypal aankoopt. Je bent niet echt goed bekend met de verkoper en als je niet, te weinig of verkeerd geleverd krijgt, ben je gebonden aan de klachten procedure van Ebay/Paypal. Dat werkt dus NIET: Je kunt via Ebay de verkoper aanschrijven en afwachten of die alsnog levert, anders claim je via Paypal en krijg je geld terug betaald. Probeer je daarna nog geleverd te krijgen viaj een andere Ebay verkoper, dan kan je hetzelfde opnieuw gebeuren. Als dat je een paar keer per jaar overkomt, dan heb je een conflict met Paypal: Wie te vaak terugbetaald krijgt, wordt bij Paypal geblokkeerd. Hoe gelijk je ook had met je klachten over niet geleverde artikelen. Voor een conflict met Paypal kun je nog zulke leuke strategiën bedenken, maar die werken niet. Met Paypal communiceren is onmogelijk. Ze hebben geen behoorlijke klachtenprocedure voor conflicten tussen Paypal zelf en hun klanten. Paypal is in Europa erkend als financiële instelling, maar niet aangesloten bij Kifid en de AFM kan niets doen. Een strategie kan dus nooit een oplossing bieden voor alle conflicten die je als ondernemer tegenkomt.

Je kan de vordering aan een incassobureau en/of deurwaarder geven. Die zal op gegeven moment de boel leeg halen bij je klant, mits hij niet daarvoor failliet gaat. Dat laatste hadden wij eens.

Goedemorgen, Ik had vroeger een offshore bedrijf (buiten EU) samen met iemand (geen contact meer mee) dit bedrijf is niet officieel failliet verklaard, maar is niet meer actief. Ik had toen was met hem ingekocht en daar krijg ik nu opeens een Incasso op de deurmat met mijn naam erop. Terwijl de facturen waren uitgeschreven naar het offshore bedrijf (ik stond enkel als directeur zeg maar) Mijn vraag is hoe dit juridisch zit, want mijn ex-partner was ook 50% aandeelhouder/directeur (niet dat we xxxx omzet hadden.) Ik woon nog bij een ouder maar krijg straks wel een deurwaarder voor een bedrag van 9000. Ik ben nog jonger dan 21 (wel ouder dan 18) ik heb verder geen bezittingen of een groot vermogen. Mijn inkomen komt uit een eenmanszaak waar ik net aan privé rond mee kan komen voor mijn kosten. (belastingvrije voet, valt dus niets te halen) Dus als de factuuradres en het offshorebedrijf op de facturen stonden, mag het incassobureau dan wel op mijn vorderen, en net doen of de LTD niks mee te maken heeft ? Ik hoop dat iemand advies kunt geven.

De Hel op aarde...Miranda’s en Lonneke’s…het is me wat. Knap geschreven, dat dan weer wel. Maar fictie en realiteit worden zo nu en dan flink door elkaar gehaald en de waarheid ligt wat mij betreft ergens in het midden. Wie ik ben? Ik ben zo iemand die, inmiddels 4 jaar geleden, in zwaar weer terecht gekomen is. Ik ben zo iemand die nachten lang op dit forum verbleef omdat ik hopeloos op zoek was naar een antwoord; Hoe kom ik het beste en het snelste uit dit financiële onweer en hoe kan ik eindelijk weer eens gemotiveerd verder met mijn bedrijf. Hoe zorg ik ervoor dat ik ondanks de vele deurwaarders en aanmaningen en bijbehorende slapeloze nachten toch mijn vak kan uitoefenen om geld te verdienen en stukje bij beetje uit die uitzichtloze situatie geraak? Het is heel gemakkelijk om te roepen dat de WSNP de hel op aarde is, maar ik durf te beweren dat dit lariekoek is en ik kan het weten. De werkelijke hel is de weg er naar toe. Je hoeft niet bang te zijn voor een Lonneke of een Miranda, integendeel. Natuurlijk kun je pech hebben en een bewindvoerder treffen waarmee het niet klikt. Of een streber die over de rug van jou een wit voetje wil halen bij zijn leiding gevende, natuurlijk. Maar er zijn regels binnen de WSNP en beide partijen dienen volgens deze regels te handelen. Jij en de bewindvoerder. Verder niks. Lijkt mij duidelijk. Het werkelijke gevaar ligt op de loer wanneer je doormoddert en met mensen in zee gaat die het “wel even voor je oplossen”. Van die mensen die zich voordoen alsof ze je willen helpen maar eigenlijk in eigen belang handelen. Hoe groter de schulden, hoe beter het is. Ze brengen gewoon op voorhand een percentage van het totaalbedrag in rekening bij de schuldenaar, terwijl ze heel simpel uit de getoonde administratie kunnen opmaken dat er echt niks is. En dat terwijl ze nog niks voor je hebben gedaan. Betaal je niet!? Dan kan ik niks voor je doen, is dan de boodschap. Schuldhulpverleners of insolventiespecialisten worden ze in de volksmond genoemd, ratten of wolven komt eerder in me op. En de in noodweer verkerende ondernemer is een makkelijke prooi. Hij is al lam geslagen door alle ellende en klampt zich vast aan de mooie woorden van de man in pak in zijn dure kantoor. “Je krijgt rust in je kop zodat je je weer kunt richten op het belangrijkste: geld verdienen” of “ Het is niet zo erg als het lijkt, ik heb bedrijven met veel hogere schulden erboven op geholpen”. Woorden die je weer hoop geven. Loze woorden bleek achteraf, de rust heb ik nooit gekregen. Pas toen ik toegelaten werd tot de WSNP. En het was wel degelijk zo erg als het leek en het werd alleen maar erger en erger. Nee, doe mij Lonneke dan maar. Die heeft voor €45,00 euro per maand gezorgd dat ik uiteindelijk mijn leven weer op de rit heb. Het is heel simpel eigenlijk, wanneer er geen orders meer in de portefeuille zitten, er nauwelijks tot geen cashflow meer is, je leveranciers stoppen met leveren en je brievenbus vol ligt met aanmaningen en beslagen dan heeft een minnelijk traject in principe geen zin meer. Het is al te ver. Ga nooit en te nimmer op dat moment nog met een geprivatiseerde schuldhulp in zee. Het zijn namelijk geen tovenaars. Het zijn gewoon ondernemers, en die willen geld verdienen. Over de rug van een ander. Beter probeer je zelfstandig met je accountant of boekhouder een minnelijke schikking tot stand te brengen. Lukt dit niet zorg dan dat je aansluitend de WSNP in kan. Ook ik heb geloofd dat je er alles aan moet doen om in ieder geval uit de WSNP te blijven, maar er komt een moment dat je niet anders meer kunt. Want failliet gaan lijkt een betere optie maar ik ken iemand die 8 jaar geleden failliet gegaan is, inmiddels gepensioneerd (68) en hij moet nog steeds elke rotcent boven de beslagvrije voet afstaan aan de schuldeisers. Uiteindelijk zal hij tot aan zijn dood moeten betalen en dan is er nog steeds een restschuld. De rest van je leven op bijstandsniveau leven terwijl je in de meeste gevallen in drie jaar wettelijk schuldenvrij kan zijn. Was ik de WSNP maar ingegaan, zegt hij nu. Hij is er toen voor weg gelopen en zit tot zijn dood op de blaren. Ik heb dat niet gedaan en ben over een maand schuldenvrij, en dat voelt goed. Verdomde goed zelfs! De afgelopen 3 jaar zijn omgevlogen. Natuurlijk is het niet altijd even makkelijk en heb je weinig te besteden, jammer dan. Dat zijn de risico’s die ondernemen met zich mee brengt. Daarnaast zijn er zo vele gezinnen in Nederland die op bijstandsniveau of zelfs daaronder leven, dan kun jij als doorgewinterde ondernemer dat zeker wel overleven. Ik denk dat we juist blij moeten zijn dat de overheid ons allemaal beschermt wanneer we het zelf niet meer kunnen. Door wat voor reden dan ook. Failliet gaan is een optie, WSNP is een oplossing. Dat is het werkelijke verschil. Kortom, WSNP de hel op aarde?? Zou kunnen, maar niet voor mij.

Hallo, Ik zou graag willen weten wat een faillissement in mijn situatie voor gevolgen zal gaan hebben. Ik heb al ontzettend veel berichten op dit forum en andere websites gelezen, maar nog geen een gevonden in exact dezelfde situatie als de mijne. Vandaar dat ik hem hier voor wil leggen en hopelijk kan iemand mij verder helpen. Het is een erg ingewikkelde zaak en een lang verhaal, dus als er iets niet duidelijk is, dan vraag het maar en ik zal het verder toelichten. Ik ben 2,5 jaar geleden een eenmanszaak begonnen en ben vlak daarvoor getrouwd onder huwelijkse voorwaarden. Wij wonen in een huurhuis en ik heb inmiddels mijn bedrijf aan huis. Ik ben gestart door middel van een lening van de bank (met verpanding van de inventaris en voorraden aan de bank) met een borgstellingskrediet van de gemeente en was ervan overtuigd dat mijn zaak een gat in de markt was (zoals waarschijnlijk alle startende ondernemers denken). Echter, vanaf het begin is er wel aanloop geweest maar er zit totaal geen groei in en de opbrengsten zijn niet of nauwelijks voldoende om de aflossing aan de bank te betalen. De huur van het pand heb ik ruime tijd ook niet kunnen betalen en heb ik inmiddels opgezegd en voor de achterstand loopt nu een betalingsregeling. Dat alleen levert een maandelijkse vaste lasten post op waarvan ik geen enkele maand zeker ben deze te kunnen betalen en inmiddels is het zover dat ook andere rekeningen zoals crediteuren niet meer betaald kunnen worden. Een ervan heeft de zaak al uit handen gegeven aan een deurwaarder en ik ben nu in afwachting op de uitspraak van de rechter. Nu ben ik op het punt beland dat ik de keuze moet gaan maken of ik ga stoppen en zo ja op welke manier, de WSNP in of faillissement aanvragen. Dat ik moet gaan stoppen lijkt me onvermijdelijk, ik heb geen middelen meer om traffic naar mijn zaak te krijgen, dus ik zie geen mogelijkheden meer om mijn zaak te behouden. Dus, wat ik graag zou willen weten is wat in mijn situatie het verstandigste is om te doen. Zelf faillissement aanvragen of een WSNP aanvragen? Zoals ik al schreef zijn mijn man en ik getrouwd op huwelijkse voorwaarden. Mijn man heeft een inkomen, maar dat is niet voldoende om de maandelijkse prive-lasten te betalen, wij hebben een vrij hoge huur (dat heeft weer andere redenen). Het is echter wel meer dan het bijstandsniveau. Ik heb geen inkomsten, ben wel hard op zoek naar een baan maar dat lukt niet ook niet echt. Zoals ik heb begrepen zal bij een WSNP het inkomen van mijn man wel meegeteld worden voor de berekening van het VTLB maar niet voor de aflossing van schuldeisers. Maar hoe zit dit dan als onze maandelijkse kosten al hoger zijn dan bijstandsniveau? Kunnen ze ons verplichten de huur op te zeggen of wordt het huurbedrag meegenomen in de berekening van het VTLB? En als ik mezelf failliet laat verklaren, wat gebeurt er dan met het inkomen van mijn man? Als ze namelijk daar ook nog vanaf gaan snoepen dan kunnen we niks anders dan met zijn tweeen weer bij mijn ouders gaan inwonen, aangezien we nog niet lang genoeg ingeschreven staan bij de woningbouw om kans te maken op een ander huis. Dit is in het kort even de situatie, ik hoop dat iemand mij hiermee wil helpen en kan uitleggen wat de verschillende scenario's zijn waar we rekening mee moeten houden. Alvast mijn hartelijke dank! Tamara

Goedemiddag, Aangezien mijn zoektocht naar antwoorden vast loopt bij de partijen die het wat aangaat ben ik benieuwd of ik hier de juiste antwoorden kan vinden. Hopelijk staat het in de juiste forumsectie. Het betreft een situatie waar mijn bedrijf mee te maken hebben op dit moment, eerst een korte inleiding. Een werk BV waar een "bekende" werkzaam is staat op één van de ouders zijn/haar naam. Wij zouden zaken doen met de BV, echter kregen wij door dat er dingen niet in de haak waren. Na het opvragen van de notariële oprichtingsaktes blijkt de BV in een constructie van holding/werkmaatschappij te zitten. Nu schets mijn verbazing dat de gebruikte paspoortnummer (en uitgifte datum en plaats) voor beide aktes gelijk is, echter wordt er een andere achternaam vermeld op de verschillende aktes (akte 1 is Jan Smit en akte 2 is Jan Klazen). Na aanleiding van deze bevinding ben ik er wat verder in gedoken en ben er achter gekomen dat deze bekende al wat problemen heeft gehad en dat hierbij een door hem/haar opgericht bedrijf (BV) al op een adres was ingeschreven waarvan de eigenaar (prive adres) niet op de hoogte was en dus ook geen toestemming had gegeven dat er een bedrijf op zijn adres had ingeschreven mogen worden (en uiteindelijk failliet is verklaard, waar de genoemde "bekende" met de noorderzon was vertrokken en de deurwaarders daar op de stoep stonden). KvK geeft niet aan hoe dit mogelijk is, bij inschrijving zou er wel een document moeten worden overlegd waaruit blijkt dat er op een bepaald adres een bedrijf gevestigd mag worden (BPR uittreksel of verklaring van eigenaar). Nu twee vragen: 1) Kunnen er op de aktes twee verschillende namen gebruikt worden? Ik dacht altijd dat de notaris deze van een geldige paspoort of ID over neemt. Hier zou dus geen verschil in mogen zitten. 2) Hoe kan de inschrijving toch zijn gedaan bij de KvK? mvg, Erwin.

Eerder is op dit forum al eens besproken dat dubieuze dienstverleners en acquisitiefraudeurs waarschijnlijk ook smokkelen met BTW. We hebben hier nogal wat voorbeelden voorbij zien komen van dit soort dienstverleners die hoge facturen sturen naar ondernemers die weigeren om te betalen. Zelfs over spooknota's moet deze dubieuze dienstverleners BTW afdragen. Deze week zijn in Heerhugowaard en Sneek twee ondernemers aangehouden op verdenking van BTW-fraude, meldt de FIOD. Het gaat om opgeteld twee ton. Buren melden dat bij het bedrijf in dit topic inderdaad alle inboedel is meegenomen en lease-auto's zijn opgehaald. Dat zou dus een slordige miljoen aan omzet zijn de afgelopen 2 jaar, vijf ton per jaar. Eind 2019 ging een vorig bedrijf failliet en bleef de curator met vele vraagtekens achter. Het betreft een paar oude bekenden die ook reeds in het programma KASSA van VaraBNN gesignaleerd waren. Ex-werknemers van een andere oud-bekende van dit forum, die de aanpak van hun voormalige werkgever gekopieerd hadden om ondernemers een handtekening te laten plaatsen onder een overeenkomst voor vier jaar aan internetdiensten. Er lopen thans verschillende rechtszaken waarbij een deurwaarder namens deze dubieuze dienstverlener nakoming van betalingen vordert. En er zijn reeds enkele uitspraken geweest met wisselend resultaat: soms moest de ondernemer alsnog betalen, in andere gevallen vond de rechter dat niet nodig. Anderen krijgen blafbrieven van de deurwaarder. Al die gedupeerde ondernemers proberen nu in te schatten wat het gevolg kan zijn van deze BTW-fraude. Heeft het zin om nu alsnog aangifte te doen, nu het generaal parket ermee bezig is? Er zijn circa vijftig mensen die deze kwestie aandachtig volgen, die nu met veel vragen zitten. Ik heb ze uitgenodigd om die hier te stellen. Stel dat deze onderneming nu al niet meer in staat is om bestaande klanten van dienst te zijn, omdat alle bedrijfsmiddelen in beslag zijn genomen: wat kunnen klanten dan doen? Stel dat deze onderneming failliet gaat en niet meer in staat is lopende overeenkomsten af te ronden, moeten de klanten dan blijven betalen? Of verdampen die overeenkomsten? Uit een vergelijkbaar faillissement weten we dat de curator kijkt naar lopende zaken en uitstaande vorderingen om in te schatten hoe kansrijk deze zijn. In de thans lopende zaken is deze fraude bijna een extra bewijs dat het om (zoek een acceptabel woord) bedrieglijke ondernemers gaat. Deze week wordt uitspraak verwacht in een zaak die bepleit is in hoorzitting bij rijdende rechter Reid, en komende week begint een nieuwe hoorzitting. Op welke manier kan het FIOD-onderzoek voorgelegd worden aan deze rechters? Weten de rechters in al die lopende zaken dat de eisende partij aangeklaagd wordt voor BTW-fraude, terwijl in al die zaken ook sprake is van doelgerichte misleiding, bedrog en mogelijk oplichting? Is dat relevant? Bij afgeronde zaken waar de rechter tot het oordeel kwam dat de klant moest betalen, zal de curator waarschijnlijk het innen overnemen. Maar ook dan geldt dat de overeenkomst niet nagekomen kan worden als het bedrijf failliet is. Tenzij iemand anders de overeenkomsten uit de boedel overneemt. Hoe groot is de kans dat een no-cure no-pay deurwaarder lopende zaken doorzet? Wat gebeurt er met ondernemers die een afbetalingsregeling zijn overeengekomen met de deurwaarder? En met het bedrijf zelf? Het gaat hier om startende ondernemers die duizenden euro's moeten afbetalen voor landingspagina's waar ze niets aan hebben.

Hallo, Een klant van ons, prive ook vrienden, zit dik in de problemen. Binnenkort komt de BD bij hem (eenmanszaak) langs voor een openbare verkoop. De week erna wil hij zich failliet laten verklaren. Prive heeft hij echter niets geregeld. Is niet getrouwd maar woont al jarenlang met zijn vrouwtje en stiefzoon samen. Het huurhuis staat op beide namen. Thuis zijn er inmiddels ook verscheidene deurwaarders langs geweest. Omdat zoonlief (19 jaar) bij ons in dienst is, maken we ons toch wel zorgen. Mede omdat de druk thuis erg hoog opgelopen is. Mijn vraag, mogen schuldeisers beslag leggen op het loon van zoonlief, aangezien hij ingeschreven staat een meerderjarig is? Mogen ze hem zijn spullen 'afpakken' ? Gr. Mar

Ik ben geen jurist, maar het lijkt mij ook dat ‘de partner’ weinig kan beginnen wanneer je man voor zichzelf de bestaande klanten meeneemt, nadat hij ontslagen is. Want daar lijken geen afspraken over te bestaan. Verder lijkt het mij dat je man gewoon zijn achterstallige betalingen kan opeisen (inclusief “de 6 maanden”), maar er is natuurlijk altijd een kans dat de boel dan failliet gaat. Dus ook de 10% van je man. Maar ja, misschien moeten jullie dat dan maar slikken en de klanten meenemen (want dat zij van origine relaties van je man, dus misschien willen zij dan mee?). Ik zou dan gewoon een deurwaarder inschakelen (geen incassobureau). Over dat UWV verhaal heb ik geen mening. Volgens mij krijgt hij gewoon WW nadat hij ontslagen is, dus het lijkt mij dat je dat maar dan meteen in moet laten gaan.

Niemand van ons kan in jouw hoofd kijken dus we kunnen je hier ook alleen maar vanuit eigen ervaringen adviezen geven. Zowel "Niet zeuren, gewoon doorgaan" als "Iedereen is anders en als dit voor jou de emotionele druppel is zoek dan psychische hulp" zijn waar. Waar ik zelf nog mee zit is een misschien heel onbeleefde vraag maar ik stel hem toch... Een 'groot bedrag' verliezen is een drama maar het hangt er een beetje van af hoeveel er nog over blijft. Vooral omdat je noemt dat het nu weer beter gaat met het bedrijf vraag ik me af hoe 'dicht langs de rand' je bent gegaan. Ik heb zelf als ondernemer een hele goede tijd gehad, maar ook een enorme terug gang. Van "Een paar ton per jaar dividend naar jezelf harken" tot nul, en net niet failliet gaan. Eerlijk gezegd heeft die teruggang van een luxe leventje me alleen maar gelukkiger gemaakt. Ik ben veel bescheidener, eerlijker, oprechter, en geniet nu van elke dag. Sorry voor alle clichés, maar het is echt zo. Ik heb vooral geleerd dat de wereld niet om mij alleen draait (duurde 45 jaar om daar achter te komen). Maar het laatste stukje financiële teruggang richting 'gevaren zone' heeft wel degelijk voor heel veel stress gezorgd. Het probleem is dat als je echt grote geldzorgen hebt je moeilijk kunt nadenken en werken aan een oplossing. Het idee om bijvoorbeeld mijn huis uit gezet te worden werkte bij mij echt totaal verlammend. Iedere keer als de bel ging vloog ik tegen het plafond omdat ik bang was dat het een deurwaarder was. Om op jouw situatie terug te komen: Stress om geld hebben heel veel mensen, maar ik kan je stress moeilijk plaatsen als het inmiddels al weer beter gaat met je bedrijf. Dan is het toch meer een geval van 'jammer' en heb je er vooral veel van geleerd? In ieder geval veel sterkte met alles.

-Curator heeft me als concurrent schuldeiser betiteld nooit meer wat van gehoord -BTW is teruggevraagd -Holding zo garant staan, gefactureerd is op failliete BV Is de termijn van 5 jaar heilig? Wie kun je het beste inschakelen, Incassobureau, advocaat of deurwaarder?

Een belastingdienst heeft een geheimhoudingsplicht op grond van artikel 67 AWR en artikel 67 van de IW 1990. Daar zijn veel uitzonderingen op. Over het algemeen met betrekking tot instellingen die een publiekrechtelijk taak moeten uitvoeren. Volgens mij valt een gewone (=niet belasting) deurwaarder niet onder die uitzonderingen. Wat veel gebeurt is dat men op een andere weg informatie heeft verkregen. Ook komt het regelmatig voor dat de schuldenaar zelf heeft aangegeven aan de deurwaarder niet te kunnen betalen door belastingschulden. Naar een faillissementszitting gaan zonder juridische begeleiding is hoogst riskant. Zo'n zitting duurt 5 minuten en 9 van de 10 keer kom je als failliet naar buiten. Succes, Ido van der Gragt

Er is licht aan de einde van de tunnel. Een woord vooraf. Net zo als elke andere ondernemer hier, die herrie in de zaak heeft, kwam ik ook op dit forum. Ik ben 23 lentes jong en de jongste telg van vijf, mijn moeder voedde ons op in een rustig dorpje in Overijssel, wij leefden op bijstandsniveau. Dus leven met niks was ik wel gewent. Toen ik 21 was richtte ik mijn online bedrijf op, een online veiling bedrijf. De hele website bouwde ik zelf op(de nieuwe generatie ondernemers weten wel wegwijs met een computer) met af en toe wat hulp van een echte PHP specialist uit India. Twee maanden later stond mijn bedrijf online. De gouden tijden. Mijn concept was een succes, in no time haalde ik de cijfers die ik voor een jaar in mijn businessplan had geschreven. Het huis waarin ik toen woonde werd al snel te klein voor mijn onderneming. Dus ging ik met mijn cijfers naar de verhuurmakelaar waar een ruime 2-onder-1-kap zo geregeld was. Vanuit hier kon ik mij nog beter focussen op het bedrijf. Maar een bedrijf runnen kost veel tijd en is echt geen 9-tot-5 baan. Naar een half jaar strandde mijn relatie en kon ik weer op nieuw met mijn cijfers naar een verhuur makelaar, binnen drie weken was alles geregeld. Ik kwam dichtbij te wonen waar ik was opgegroeid en daar werd mij succes snel bekend. Twee weken later stond er een interview met mij in de krant. Ik kan wel zeggen dat ik wat bereikt had, ik verdiende zes- tot negenduizend in de maand, een goed lopend bedrijf, leuk optrekje en een auto vers van de productieband. Risico’s van het vak. Als ondernemer hield ik rekening met eventuele risico’s, ik had dan ook inmiddels een financiële buffer gespaard. Maar een online bedrijf kent meer risico’s, om die zo laag mogelijk te houden maakte ik gebruik van twee servers, één voor het data verkeer en één voor de gegevens van klanten. Op een dag wordt ik gebeld door het bedrijf dat mijn data verkeer regelde, met het nieuws dat er een DOS-aanval vanuit Amerika kwam om mij site plat te leggen, in goed overleg heb ik alle Amerikaanse IP adressen geblokkeerd, ik had tenslotte toch geen klanten in Amerika maar alleen in Nederland. Inmiddels liep het bedrijf goed, alles was stabiel. Ik vond het daarom tijd worden om next level te gaan. Samen met Marktplaats startte ik een reclame campagne op. Dit was een goede beslissing na een week was mijn klanten aantal verdubbeld en gingen de cijfers nog verder omhoog. De harde klappen. Twee weken na het starten van de reclame campagne kwam er een storing in mijn server waar de gegevens stonden. Niemand kon inloggen zelfs ik niet! Direct een it-specialist gebeld die vier dagen bezig is geweest alles te repareren(geloof me die zijn niet goedkoop). Ondertussen keek ik of ik juridisch gezien verhaal kon halen op de beheerder van de server, maar deze was juridisch goed ingedekt, en mocht ik zelf alles ophoesten uit eigen zak(gelukkig had ik een buffer). Vier dagen geen inkomen en het vertrouwen van je klanten weg is geen goede tweede start. De cijfers werden slechter en als kers op de taart twee weken later dezelfde storing, deze duurde tien dagen. De buffer was op en de klanten bleven weg. Ik zag in drie weken tijd hoe mijn bedrijf van de berg werd afgeduwd. Het gebeurt buiten je macht en je staat machteloos toe te kijken. Je hoopt op een wonder, maar wonderen bestaan niet in de wereld van ondernemers. Rode cijfers. Geen inkomsten, een peper dure reclame campagne en een vaste lasten patroon van een bepaald inkomen. Ik ging fulltime werken om mijn hoofd boven water te houden. Maar met een standaard loontje van 1600 euro kom je er niet mee. Je probeert te redden wat er te redden valt, maar ik was maandelijks nog meer kwijt aan rentes, incasso kosten en deurwaarders. Een beslaglegging op mijn auto was niet meer te voorkomen evenals op andere spullen van mij. Het huis was niet meer te betalen en moest genoodzaakt mijn huis verlaten. Gelukkig kreeg ik snel een nieuw huis en zocht ik verder naar oplossingen. Failliet. Echte oplossingen waren er niet, Ik heb daarom ook besloten mijzelf failliet te laten verklaren om samen met de curator te kijken wat de schade was. Zakelijk gezien viel het mee maar er bleven wel schulden over. Er is de mogelijkheid het faillissement af te kopen voor een bedrag van vijf- tot zevenduizend euro. Zakelijk gezien een prikkie, maar als de banken je niet willen helpen en je privé dit niet kunt veroorloven, is het toch niet mogelijk. Momenteel zit ik in de conservatoire fase en heb ik ook te maken met Lonneke(WSNP – De hel op aarde, en ja bij mij gebeuren dingen waarvan je denkt “hoe is dit mogelijk”). Ze zijn nog bezig met de berekeningen en wanneer dat is afgerond kan ik mij beroepen op de WSNP. Waar ik al snel achter kwam is dat, je niet “even” failliet laat verklaren. Op het moment dat de man met de hamer slaat en je beseft, dat alles wat je in 23 jaar hebt opgebouwd onder je voeten word weggeveegd. Dat gevoel is onbeschrijfelijk, het enige wat je weet is dat je het moet accepteren en vooruit kijken. Echt tijd om het te beseffen is er niet, want de dag na de uitspraak staan mr. De curator en mvr. Lonneke op de stoep, zijn je bankpassen al geblokkeerd en komen ze kijken welke spullen ze direct mee kunnen nemen. Dat jij door een “foutje” van ze drie weken zonder bankpas zit slapen ze wel om, ze maken zich niet druk waar jij je boterham weghaalt want die van hun is al betaald. Mijn toekomst. De tijd van burnouts, pillen slikken om te slapen en om wakker te blijven heb ik nu gehad. Aankomend schooljaar laat ik mij omscholen tot Economie lerares en steek ik deze ervaring in mijn broek zak. Ik heb geleerd wat vallen is en hoe ik moet opstaan. Het is niet makkelijk geweest en dat zal het de komende tijd ook vast niet worden, maar één ding is zeker… Er is licht aan de einde van de tunnel. Mochten jullie nog tips hebben dan lees ik dat graag!

Goedemiddag HL'ers, Ik zit met een probleem en heb wat advies nodig van iemand die hier mogelijk ervaring mee heeft. Ik heb een geschil met de Belastingdienst, niet zo zeer over het te betalen bedrag maar op de manier waarop. Mijn vorige boekhouder heeft een fout gemaakt in de BTW. Mijn nieuwe boekhouder heeft dit ontdekt en dit aangegeven (in overleg met mij, het bedrag was immers terecht). Ik heb hiervoor nog vooraf contact opgenomen met de BD en gezegd dat dit aangegeven ging worden en dit dus door een fout van mijn vorige boekhouder kwam en ik hier een betalingsregeling voor af wou spreken. Dit kon pas als de aanslag was opgelegd. Prima, dit laten doen en daarna bij de aanslag een brief verzonden voor een betalingsregeling met een voorstel wat ik per maand af kon lossen. Ik kreeg hierop een voorstel terug met dat de termijn hiervoor maximaal 12 maanden is en met het bedrag wat ik per maand moest voldoen. De situatie is echter zo dat de schuld in mijn BV zit (holding) en die compleet leeg is en ook geen bezittingen heeft. Ik ben nu via mijn eenmanszaak als ZZP'er aan de slag bij enkele opdrachtgevers en het bedrag wat ik per maand zou moeten aflossen is al vrijwel het bedrag dat ik per maand verdien (en dan alle kosten nog). Dat is dus onmogelijk voor mij. Dit heb ik ook gezegd tegen de Belastingdienst. Helaas kom ik daarmee geen steek verder en is de betalingsregeling inmiddels ingetrokken en mijn verzoek om toch aan de betalingsregeling te voldoen bij de Directeur van de Belastingdienst ook afgewezen. Ik heb al diverse keren telefonisch contact gehad, de eerstelijns mensen begrijpen het allemaal tot je iemand aan de lijn krijgt die er wat over mag zeggen en die begrijpt het probleem niet. Het enige wat ik er uit krijg is dan laat je alles toch failliet gaan? Dat is een optie natuurlijk en deze overweeg ik dan ook serieus maar het is eigenlijk toch te gek dat als ik prive de schuld van mijn BV wil betalen omdat deze ook gewoon terecht is hier niemand gehoor aan geeft? Ik heb nog nooit een faillisement meegemaakt en ben vooral bang voor de nasleep en problemen die het allemaal oplevert. Liever betaal ik gewoon per maand, alleen dit lijken ze bij de Belastingdienst niet te snappen. Ook vraag ik me af of ze uberhaupt wel faillisement aan kunnen vragen als ze echt de enige schuldeiser zijn? Wachten op de deurwaarder nu is nog een optie en daarmee een betalingsregeling afspreken, alleen dat brengt natuurlijk weer extra hoge kosten met zich mee wat natuurlijk ook erg jammer is. Kan iemand mij hier wellicht wat zinnigs over zeggen over wat wijsheid is? Advocaat inschakelen, faillisement, met de deurwaarder wat afspreken, nog andere mogelijke wegen te bewandelen?

Beste allemaal ik weet ik ben geen ondernemer meer sinds vorig jaar maar wil toch vragen om antwoord als ex ondernemer omdat ik enigszins wanhopig ben en mijn gezondheid een grote rol meespeelt Ik zit met een groot probleem Ik heb zwaar COPD fase gold4 (laatse fase) in 2016 ca 15 met ambulance afgevoerd en 8 keer opgenomen geweest dit jaar 3x ambulance en 2 keer opgenomen. Mijn longarts weet dat mijn vrouw Spaanse is en raad mij uitdrukkelijk aan om naar Spanje te verhuizen (niet bij de kust ivm luchtvochtigheid) Ik kan alles uiteraard overleggen en bewijzen. Ik heb vorig jaar mijn bedrijf moeten sluiten en een hooge schulden last opgelopen ook bij cjib door niet kunnen betalen zorgverzekering. Wij hebben nu de bescherming van de beslagvrije voet en als ik naar Spanje ga blijft dit zo. Mijn vrouw heeft gedeeltelijk AOW (€ 1150) waar wij van leven. Zoals de situatie nu is kan ik in principe naar Spanje gaan verhuizen want als ik het goed heb moet ook CJIB zich houden aan de beslagvrije voet. Waar ik wel bang voor ben (omdat er een aantal schuldeisers zijn die mijn bloed wel kunnen drinken en in staat zijn om via de deurwaarder mijn persoonlijk faillissement aan te vragen. Mijn vraag is kan een deurwaarder mijn persoonlijk faillissement aanvragen als ik in Spanje woon omdat we een aow uitkering vanuit Nederland krijgen?? Als het antwoord ja is moet een curator/bewindsvoerder zich dan houden aan de beslavrije voet of kan hij zomaar bepalen dat ik met bijv € 40 aan leefgeld moet gaan verder leven. En wat is de situatie als ik voor vertrek failliet wordt verklaard? Helaas is wsnp wonend in buitenland niet mogelijk. Ik heb heel veel gegoogled maar kan op deze vragen helaas geen antwoord vinden. Ik hoop dat ik deze hier kan krijgen met wetboek artikels etc erbij zodat ik iniergeval mocht het ooit gaan spelen weet wwaar ik mijn bescherming op kan gaan baseren. Middels mijn medicijnen blijft mijn situatie stabiel als ik hier blijf zullen de longaanvallen blijven of zelfs toenemen maar in Spanje sterk afnemen vandaar mijn vragen hier en als er iemand is die behalve bovenstaande vraag en angst ook nog andere zaken weet waar ik tegenaan kan lopen en waar ook bescherming voor is hoor ik dit graag. [spelfouten in titel verbeterd.]

Hallo allemaal, Ik loop tegen het volgende aan: Klant heeft 90 dagen geleden de factuur toegezonden gekregen met verzoek tot betaling binnen 14 dagen. Na 30 dagen heb ik gebeld, kwam er een of ander verhaal uit dat de factuur niet was ontvangen, maar als ik hem nog even zou sturen zou hij binnen 2 dagen betaald zijn. Dan zouden zijn klanten betaald hebben. Uiteraard niet gebeurd. Eerste herinnering gestuurd met 5 dagen betalingstermijn. Nog even gebeld om hier melding van te maken. Klant bleek wat problemen te hebben en zou in 2 delen betalen, half september eerste helft, eind september tweede helft. Op 30 september nog geen euro ontvangen. Weer bellen, geen reactie. Mail gestuurd waarin ik duidelijk heb laten blijken niet gediend ben van deze gang van zaken. Krijg ik een mail terug waarin ineens gesproken wordt over de hoogte van het bedrag. Ik netjes beantwoord met een extreem uitgebreide specificatie en een laatste tegemoetkoming dat klant tot 30 oktober de tijd had om te betalen en dat mij hierna geen andere keus over bleef dan naar een incasso beureau toe te stappen. daar achter aan weer gebeld. Klant begreep waar de kosten vandaan kwamen, wilde de factuur zeker betalen en zou zorgen dat alles tot op de laatste cent betaald zou zijn op 30 oktober. Hoe verrassend: geen euro ontvangen. Vandaag van 's ochtends tot 's avonds bezig geweest met bellen, mailen zelfs sms'en. Klant is volledig onbereikbaar. Ik ben er daarom ook echt wel klaar mee. Ik hoef die klant niet meer als klant, kan hem zijn nek wel omdraaien. Maar ik wil wel m'n geld. Gezien het in mijn ogen om een fiks bedrag gaat (meer dan 1000 euro) wil ik het er dus ook niet bij laten zitten.. Nu heb ik al wat verschillende meningen gelezen over incassobureaus en gerechtsdeurwaarders. Maar mijn portemonnee is ook een keer leeg. Wat zijn naar jullie mening mijn beste kansen? Incassobureau op basis van no cure no pay en zonder abonnementskosten? Incassobureau overslaan en direct naar de gerechtsdeurwaarder? Met het risico dat klant misschien wel failliet gaat en ik dus met de deurwaarders rekening blijf zitten? Ik ben benieuwd naar jullie reacties,

Goedendag, ik ben nieuw hier, maar wij zitten met een dringende vraag.... Het Probleem; wij zijn failliet gegaan in 2011, dit faillissement is opgeheven wegens gebrek aan baten 2013, en wij hebben gekozen voor geen wsnp, dit op advies van een advocaat/curator van een groot kantoor, schuldenpost is 340k bij bank1, 120k bij bank2, 66k UWV, 32k belasting en 120k bij crediteuren, mijn vrouw en ik willen nu weer gaan ondernemen met 1 zaak, klein en een winst prognose van 50k, ik heb de belasting hierover gebeld maar die laten mij ondernemen maar er word gedurende de periode niets uitgekeerd zolang de schuld open staat, perfect !!!! Volgens de advocaat boeken de crediteuren het bedrag af, nu alleen de banken en het UWV, mijn vraag concreet is; wat gebeurt er als je aan het ondernemen bent, en de bank en het UWV staat voor je deur, is er dan een minnelijke regeling te treffen, of is het gewoon weer deurwaarder, beslag, executie, faillissement....??? onze advocaat heeft hier geen ervaringen mee, omdat wij juist een weg bewandelen die niet gewoon is, maar zeker niet onmogelijk. de rechtsvorm zal waarschijnlijk ook gewoon een VOF worden, want met een BV blijf je ook verantwoordelijk omdat de schulden op ons als rechtspersoon staan, en we willen absoluut geen derde persoon hierin betrekken om de bv of wat dan ook op de derde zijn naam te zetten. Alvast bedankt voor de personen die meedenken.

Gewoon continu in gesprek blijven met je crediteuren. Vaak hebben ze alle begrip voor je situatie. Maak duidelijke en haalbare afspraken en zorg dat je die wel nakomt. Vooral dat - ga het gesprek aan ipv domweg niet te betalen omdat je geen geld hebt. Als je niet kunt betalen bij gebrek aan liquide middelen en daarom een rekening onbetaald laat ziet de eiser alleen maar dat er geen betaling binnen komt, maar niets over waarom dat zo is. Na een herinnering en nog geen betaling is de kans behoorlijk zat zo'n vordering uit handen wordt gegeven aan een incassobureau met bijkomende kosten van dien. Die bijkomende kosten komen je schuldeiser niet ten goede, en jou ook niet. De situatie uitleggen kan hieraan helpen, omdat de schuldeiser dan weet dat je wel wilt betalen, maar het (tijdelijk) niet kunt, zodat je een regeling kunt treffen... zonder bijkomende kosten voor incassobureaus, rechtbanken en deurwaarders. Veel van je schuldeisers zullen zelf ook ondernemers zijn die begrip hebben voor de situatie en voor zover ze kunnen best mee willen werken. Uiteraard is het wel zaak dat je ze uiteindelijk netjes betaald, desnoods middels een langer lopende betalingsregeling. Verder zijn dit vooralsnog geen bedragen waarbij je aan failissement moet gaan denken, en zorg er ook voor dat je schuldeisers niet de indruk krijgen dat je failliet zou kunnen gaan. Als die indruk onstaat gaan mensen nl haast maken met het innen van hun vorderingen zodat ze niet 'te laat' zijn en het met de kruimels van een curator moeten doen.

Beste Ron dank voor de reply. Ik denk, mede met de acte van overdracht, dat er geen onduidelijkheid zou moeten ontstaan. mede gezien dat de advocaat de actes voor ondertekening op juridische juistheid heeft gecontroleerd Dezelfde advocaat is dus ook per 1 juli 2010 ingeschakeld om de penningen te innen. Hiervoor heeft hij een deurwaarder ingeschakeld. Gebleken is dat de bewuste persoon in kwestie tegoeden uit zijn BV houdt, dmv andere rekening couranten te openen etc etc zodat de deurwaarder geen beslag kan leggen op tegoeden daar hij op dat moment geen weet heeft waar hij beslag dient te leggen. Gezien het verloop is mijn vertrouwen in de advocatuur dusdanig gedaald dat ik mijn vragen via dit forum stel om enigzins informatie te verkrijgen of zo een zaak uberhaubt mogelijk is. In mijn ogen is zo'n zaak haalbaar en ligt in de beschikbare informatie zoals de acte van verkoop en diverse mail berichten. Om deze persoon prive aan te spreken dien ik bij hem mis managment aan te tonen. Dit proces is zoals men weet zeer moeilijk. Enige mogelijkheid die ik zie om dit te bewerkstelligen is om de beheers maatschappij failliet te laten gaan en de curator, die toch meer toegang heeft, dit te laten aantonen. Blijft de vraag dus staan of er de mogelijkheid is om de overeenkomst nietig te laten verklaren en indien dit mogelijk is via een andere procedure de schade te verhalen. mvr groet

Omdat het een tijdje geleden is, de column nog maar een keer: Het grote taboe, falen, depressie en erger. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, dit is geen gezellig onderwerp, dit artikel gaat over de negatieve impact die het uitblijven van zakelijk succes kan hebben op de psyche van de ondernemer. Niemand kan er omheen, al een tijdje zitten we in een periode van economische crisis. Bedrijven en particulieren hebben minder te besteden en dat vertaalt zich naar minder omzet in veel branches. Op dit moment ziet het er voorlopig nog niet naar uit dat we op korte termijn duidelijk herstel kunnen verwachten. Bedrijven zullen moeten zien te overleven door kostenbesparingen door te voeren. Veel ondernemers komen daardoor nu in de problemen. Het zal voor veel ondernemers moeilijker worden om de zakelijke en privé-eindjes aan elkaar te knopen. Minder omzet, minder winst, bezuinigen, het zijn allemaal rationele onderwerpen. Ratio is de manier waarop vele ondernemers het zakelijke leven benaderen. Het is ook een manier om je te distantiëren van je van emotionele gevoelens. En dat kan best handig zijn op het moment dat er beslissingen genomen moeten worden die zakelijk gezien gewoon moeten maar emotioneel gezien een grote aanslag plegen op de ondernemer. Bij die bedrijven waar het steeds moeilijker wordt om de eindjes aan elkaar te knopen, loopt de psychische druk voor de ondernemer op. Minder omzet betekent keuzes maken om alle rekeningen te kunnen blijven betalen. Als dat steeds moeilijker wordt dan kan het zijn dat er nog meer bezuinigd moet worden. Dat begint misschien met werktijdverkorting voor de werknemers. De volgende stap kan een kleinere bedrijfsruimte zijn om de kosten nog verder te drukken. Wordt lastig als je pas 1 jaar van de 5 contractjaren er op hebt zitten. De volgende stap kan zijn dat je tot de conclusie komt dat je misschien mensen moet gaan ontslaan. Nu ken ik ondernemers die daar weinig moeite mee hebben maar het ontslaan van medewerkers gaat mensen over het algemeen niet in de koude kleren zitten. Voor de eenpitters die geen downscale mogelijkheden hebben om bijvoorbeeld in personeel te snijden, is de kans aanwezig dat de onderneming zelf niet voldoende inkomsten genereert om alle kosten te kunnen betalen. Rationeel zijn deze moeilijke keuzes nog wel te maken maar gevoelsmatig kunnen al die beslissingen en de lange termijn gevolgen (onbewust) een behoorlijke aanslag zijn op de mentale reserves van de ondernemer (en zijn gezin). Doordat beslissingen veelal vanuit de ratio worden genomen, wil het gevoel nog wel eens in de knoop komen te zitten. Des te harder komt de klap dan aan als het doordringt tot de mens achter de ondernemer. Voor een aantal ondernemers is stopzetting of een faillissement onvermijdelijk. En daar sta je dan als stoere ondernemer met zijn onuitputtelijke doorzettingsvermogen; door het verlies van jouw bedrijf deelt het lot jou een psychologische dreun uit waar je even geen weerwoord op hebt. Dan zul je iets moeten doen wat veel ondernemers niet gewend zijn te doen, en dat is gaan praten over al je zorgen, en dat gaat over gevoel, daarover praten betekent kwetsbaar zijn. Vaak verlies je niet alleen het vertrouwen in je onderneming maar ook het vertrouwen in jezelf en daarmee ligt het gevoel te hebben gefaald om de hoek. Je zal echt niet de eerste zijn die het falen van de onderneming ervaart als een persoonlijk falen. Falen is dan al snel toe moeten geven dat het niet is gegaan zoals jij had verwacht. Er zullen vele ‘had ik maar’ scenario’s door je hoofd gaan spelen. De gedachte die dan steeds maar weer terugkomt is de vraag; “who is to blame?” Voor veel ondernemers is hun bedrijf hun leven, want ZIJ zijn het bedrijf. Bedrijfsidentiteit en persoonlijke identiteit zijn vaak zeer nauw in elkaar verweven. Het failliet of falen van het bedrijf wordt een persoonlijk en mentaal faillissement en daarmee komt het erg dicht bij jezelf. Niet alleen ben je dan je bedrijf kwijt, ook het allergrootste goed wat een ondernemer (elk mens) heeft raakt de ondernemer kwijt: je raakt jezelf kwijt. Ondernemers die hun falen rechtstreeks koppelen aan hun eigen identiteit hebben grote kans depressief te worden en dat kan vervolgens snel een zware depressie worden. Uit crisisperioden van de afgelopen decennia weten we dat de geestelijke nood bij ondernemers enorm hoog op kan lopen. Wie de faillisementsverhalen op dit forum wel eens leest, kan zich misschien voorstellen hoe het is als de zoveelste deurwaarder voor de deur staat terwijl je weet dat het geld er echt niet is. Nadenken over de gevolgen van beslagleggingen doe je liever niet. Falen als ondernemer is tot daaraan toe, als het je gezin treft ben jij als kostwinner, en nog zwaarder, als vader, als man, ook nog eens een mislukking. Wie zich de faillissementen van de varkensboeren uit de jaren 80 kan herinneren, herinnert misschien ook nog aangrijpende reportages van mensen die er geen heil meer in zagen. Ook de MKZ crisis in de jaren 90 heeft beroepsgroepen tot wanhoop gedreven. En nu is het de agrarische sector die naast de economische crisis ook nog eens getroffen word door de Q-koorts. Maar deze economische crisis treft niet allen de boeren, nu worden vrijwel alle branches getroffen. Hoe het allemaal verder moet, is vervolgens aan jou om uit te zoeken. En alweer aan reacties hier op het forum is soms af te leiden hoe slecht een aantal ondernemers zijn voorbereid op de gevolgen die het staken van de onderneming heeft. Het zijn de onderwerpen waarin wordt gevraagd of er een soort van vangnet is zoals dat er voor werknemers is in de vorm van de WW. Maar helaas, daarvoor ben je ondernemer geworden, dat zijn de risico’s. De statistieken Dat een dergelijke crisis mensen tot wanhoop drijft, is goed te begrijpen. Voor sommige mensen gaat die wanhoop zover dat ze de hand aan zichzelf slaan. Cijfers zijn moeilijk te vinden. Voor de MKZ-crisis varieerden de aantallen tussen de 4 en de 10. Het werkelijke aantal zal nooit iemand weten. Toen was het een crisis die boeren trof, deze crisis treft vrijwel alle Nederlanders en dus ook de ondernemers. Afhankelijk van welke bron je raadpleegt, slikken in Nederland tussen de 500.000 en 1.000.000 mensen een antidepressiva. In totaal zijn er jaarlijks 400.000 mensen die denken aan zelfmoord. Ongeveer 100.000 van deze 400.000 mensen doet daadwerkelijk een poging tot zelfdoding. Daarvan belanden er 15.000 in het ziekenhuis. Officieel overlijden er jaarlijks ongeveer 1.350 mensen door zelfdoding. Ik denk echter dat het cijfer aanmerkelijk hoger ligt. Niet alleen is het niet meer verplicht een doodsoorzaak bij het overlijden op te geven - het jaar van invoering van deze maatregel gaf een daling in het aantal zelfdodingen te zien - ook zijn er zelfdodingen die niet als zodanig (h)erkend worden. Denk maar eens aan eenzijdige ongelukken. Een aantal van dit type ongelukken zijn een bewuste poging om te proberen het leven te beëindigen. Ook een overdosis medicijnen kan aangezien worden voor een natuurlijke dood als er geen duidelijke aanwijzingen zijn dat er iets anders heeft gespeeld. Er wordt vaak gedacht dat er bij elke zelfdoding altijd een afscheidsbrief is geschreven, dat is absoluut niet waar. Ik ken een aantal mensen die na hun poging tot hun eigen afgrijzen wakker werden. Van enkele van hen weet ik dat ze nooit een afscheidsbrief hebben geschreven. Sommigen hebben anderen zelfs nooit iets laten weten van de strijd die ze aan het strijden waren. Maar helaas zijn er meer mythes die helaas niet bijdragen aan het bespreekbaar maken van het onderwerp zelfmoord / zelfdoding. Om een ander zeer hardnekkig misverstand gelijk maar even naar het land der fabelen te verwijzen. Wie denkt dat zelfdoding alleen voor ‘losers’ is nog een ander stukje statistiek. Onder miljonairs komen 3 maal zoveel zelfdodingen voor dan het landelijke gemiddelde. Hun drijfveren om rijk te worden zijn tevens hun ondergang. Drijfveren die vaak ontstaan zijn door het gevoel alleen iemand te mogen zijn als je geslaagd bent (lees in hun geval, bezit hebt). Zij ontdekken op de harde manier dat geld het leven kan veraangenamen maar absoluut geen garantie is voor levensgeluk. Wie een laag zelfbeeld heeft blijft negatief over zichzelf denken ongeacht de verzameling sportauto’s in de garage of het grote aantal partners waarmee ze de lakens delen. Het zijn surrogaten die geen vervanging zijn voor echte liefde voor jezelf en liefde van anderen. In de onderzoeken wordt vaak gesproken over risicogroepen, die zijn (helaas) niet uitgesplitst naar beroepsgroep. Kijk je naar de karaktereigenschappen van deze risicogroepen dan lijken een aantal daarvan verdacht veel op eigenschappen die voor een ondernemer van belang zijn. Zo zijn mensen met suïcidale gevoelens vaak zeer gericht op de gevoelswereld van anderen, kunnen de behoeften van anderen behoorlijk goed aanvoelen en vervolgens invullen, en goh is dat niet een fijne eigenschap voor een ondernemer? Kunnen voelen waar je klanten behoefte aan hebben. Ook komt soms een doorgeschoten zorgbehoefte om anderen te helpen, een eigenschap die je met name in de zorgsector veel tegenkomt. Een andere eigenschap is het doorzettingsvermogen van deze mensen. Ze gaan door tot het einde, elke keer weer zien ze een lichtpuntje en weten ze weer te overleven. En ook deze eigenschap zie je bij veel ondernemers terug. Ze gaan soms zover dat je denkt: \”man stop er gewoon mee, verander je businessmodel\”. Maar het is nu net dat doorzettingsvermogen dat maakt dat sommigen tegen alle verwachtingen in slagen en vervolgens op handen gedragen worden. Anderen uit dezelfde poel krijgen nooit iets van de grond, iets dat lang niet altijd aan de persoon zelf hoeft te liggen. Het is vaak ook een kwestie van op het juiste moment in tijd net die ene persoon of die ene oplossing vinden die jou verder helpt. Dat maakt de scheidslijn tussen zakelijk succes en persoonlijk falen in mijn ogen vaak flinterdun. De signalen Het meest moeilijke voor de omgeving, en door ontkenning en het almaar doorgaan soms ook voor jezelf, is het zien van signalen die kunnen wijzen op depressie en suïcidale gevoelens. Hieronder volgt een opsomming van een aantal signalen die een aanwijzing ‘kunnen zijn’ dat het in iemands leven niet verloopt zoals verwacht. Ik schrijf bewust ‘kunnen zijn’, waarnemingen zijn immers subjectief. [*]Obsessief bezig zijn met het leed van anderen. [*]Doorgeschoten behoefte om de wereld te veranderen. [*]Lichte obsessie voor aan de dood gerelateerde onderwerpen. [*]Een wens tot zelfdoding uitspreken, altijd serieus nemen, ook als het als grap gebracht word. [*]Sarcastische houding ten aanzien van onderwerpen die betrekking hebben op de dood. [*]Groot gebrek aan activiteit, nergens zin in hebben, geen energie. [*]Vermijdingsdrang in de breedste zin. [*]Ontkenningsgedrag als het gaat om (het nemen van) eigen verantwoordelijkheden. [*]Ontvluchten van de eigen verantwoordelijken door substitutie (zie bv het leed van anderen). [*]Teruggetrokken leven leiden, weinig contact met de buitenwereld. [*]Emotioneel overreageren als iemand direct of indirect kritiek uit. [*]Moeite hebben met het stellen van grenzen, teveel van zichzelf (weg)geven. [*]Snel wisselende stemmingen, het ene moment vol goede moed, 5 minuten later niks meer zien zitten. [*]Sterke identificatie van de eigen persoonlijkheid met maatschappelijke problematiek en sociale doelen. [*]Verandering van de persoonlijkheid in enkele maanden tijd. Het meest belangrijke signaal is misschien wel als je merkt dat iemand in een relatief korte periode, enkele maanden tot een half jaar, sterk van (sociaal) gedrag verandert. Het terugtrekken uit het sociale leven kan een sterke aanwijzing zijn dat er serieuze problemen zijn. Als mensen snel veranderen dan kun je dat mogelijk herkennen doordat ze vragen (en de antwoorden daarop) zoveel mogelijk willen ontwijken. Menig gesprek met een ondernemer begint vaak over het weer of voetbal maar gaat dan vaak snel over naar “hoe gaat het met je bedrijf ?”. Als het de ‘falende’ ondernemer teveel wordt dan zal hij allerlei tactieken gaan ontwikkelen om dit soort gesprekken te vermijden bijvoorbeeld door het gespreksonderwerp keer op keer te veranderen om zo vragen over zichzelf uit de weg te gaan. Het begint met de alledaagse gesprekken bij het schoolplein, het losse gesprekje bij de supermarkt op zaterdag. En zo langzaam vindt deze vorm van ontwijking van onderwerpen ook plaats binnen de eigen kring. Praten met het masker komt ook heel vaak voor, sterker nog, mensen die suïcidaal zijn, behoren eigenlijk tot de categorie top acteurs. Suïcidalen kunnen glashard zeggen dat het goed goed gaat, soms voel je alleen in je onderbuik dat er iets niet helemaal klopt. Als je op dit moment doorvraagt, kan het zijn dat je ineens een stoere ondernemer ziet veranderen in een huilend hoopje mens dat het niet meer ziet zitten en eindelijk eens zijn verdriet kwijt kan. Euforie gevolgd door zeer negatieve uitlatingen. Het ene moment nog allerlei kansen zien voor het bedrijf, het volgende moment verzuipen in de onoverzichtelijke bedrijfsvoering en het helemaal niet meer zien zitten. Bij sommigen zit deze bipolariteit gewoon in hun genen, anderen kunnen door omstandigheden dit gedrag (tijdelijk) vertonen. Stevige uitlatingen die gaan over onrechtvaardigheid. Daar waar het niet goed gaat, willen mensen zich nog wel eens richten op de problemen van anderen. Het kan gaan over een medewerker met wie het privé alleen maar tegenzit. Het kan gaan over het onrecht dat de eigen beroepsgroep wordt aangedaan of juist die beroepsgroep die overal mee weg lijkt te komen. Onderwerpen over politiek, regelgeving en onrechtvaardigheid. In privésituaties zie je dit soort mensen zichzelf helemaal verliezen doordat zij druk bezig zijn anderen te helpen met het oplossen van hun problemen. Lovenswaardig natuurlijk maar voor hen zuiver ontwijkend gedrag. Misschien ken je ze wel, mensen die alles voor anderen over hebben, vaak omringd zijn door de (tijdelijk) zwakkeren of (tijdelijk) hulpbehoevenden in onze maatschappij. Sarcastische uitlatingen met toespelingen op zelfdoding zijn een duidelijk signaal dat het goed mis kan zijn. Ook zeer emotionele reacties op soms relatief onbelangrijke zaken zijn een duidelijk signaal dat er meer aan de hand kan zijn Hoe ga je er dan mee om. Misschien ben je door het lezen van het voorgaande stuk wel in gaan zien dat er iemand in jouw omgeving is die wel heel erg past in het geschetste profiel. Ook kan het zijn dat je je ineens realiseert dat je zelf depressief bent alleen het tot nu toe niet hebt erkend. Wat als je deze signalen bij anderen herkent Zelfdoding is het waarschijnlijk een van de grootste taboes in onze maatschappij en daarmee een van de meest moeilijke onderwerpen om over te praten. Niet in de laatste plaats omdat de mensen die met deze gevoelens rondlopen de laatste zullen zijn die zich kwetsbaar op zullen stellen door toe te geven dat zij tegen deze gevoelens strijden. Wat erg belangrijk is in elk gesprek, maar zeker in gesprekken met iemand die bezig is een overlevingsstrijd te leveren, is deze een veilige omgeving te bieden. Daarmee bedoel ik niet dat je alle pillen op moet ruimen en de bestekla van een slot moet voorzien; iemand die er echt een eind aan wil maken, vindt altijd wel iets. Wat ik bedoel is een veilige omgeving om te kunnen praten. Als je iemand wil openen, moet je zorgen dat je afstemt op de juiste golflengte, dat contact legt met die ander. Laat maar zien dat jij je open durft te stellen, dat creëert een sfeer waardoor de bereidheid om te praten toeneemt. Verder is het erg belangrijk dat die ander voelt dat er van jou geen waardeoordeel uit gaat. Zoals ik het hier beschrijf, klinkt het allemaal vrij eenvoudig maar hou er rekening mee dat het even tijd kost om iemand het gevoel te geven dat er veilig gepraat kan worden over het onderwerp zelfdoding. Met de overgevoeligheid van iemand met suïcidale gedachten is een gesprek beginnen dan al een uitdaging op zich. Belangrijk is om te blijven benadrukken dat wat iemand anders ook voelt en hoe dat misschien ook tegen je eigen gevoel in gaat de ander te laten voelen dat dat oké is. Dat die gevoelens, hoe moeilijk ook, er mogen zijn en dat dat niks af doet aan de mens die deze persoon is. Suïcidale gevoelens accumuleren en als iemand er niet over kan praten, raakt het voorraadvat voller en voller. Een heel belangrijke uitlaatklep voor suïcidalen is de mogelijkheid om - zonder het gevoel te hebben te worden veroordeeld - te kunnen praten over deze gevoelens. Maak daarbij niet de fout dat je zegt dat je deze mensen begrijpt, want dat doen alleen die mensen die ook op de rand van de afgrond hebben gestaan. Wees daar dan ook gewoon eerlijk over. Het contact verbreekt echt niet als jij voorzichtig aangeeft dat je niet kan invoelen wat het is. Dat maakt ook niet echt uit omdat luisteren zonder veroordeling in een veilige omgeving voor meer dan 50% bijdraagt in het afblazen van de geaccumuleerde suïcidale gevoelens en het draagt bij aan het helingsproces. Ben je bereid deze mensen ook echt te helpen, laat ze dan weten dat ze op je kunnen rekenen en je altijd (24 uur 7 dagen per week) kunnen bellen. Besef wel dat dit committent ook betekend dat je niet na 2 telefoontjes midden in de nacht kunt zeggen, \”ja hoor es ik heb ook nog een leven\”. Wat ook weer niet wil zeggen dat jij geen grenzen mag stellen. Naast deze vorm van sponsorschap is het erg belangrijk dat er gewerkt gaat worden aan de psychische oorzaken achter de depressie en suïcidale gevoelens. Help daarom deze mensen met het zoeken en vinden van de juiste hulpverleners en met het vinden van lotgenoten waarmee ze samen kunnen praten over hun gevoelens. Ga je op zoek naar hulp houdt dan voor ogen dat hulpverlening alleen zin heeft als er een connectie is tussen cliënt en hulpverlener. Als die er niet is, heeft het geen enkele zin om hier tijd in te steken. Een goede hulpverlener weet dit maar helaas zijn niet alle hulpverleners bij machte om hun onvermogen te erkennen als het niet lukt met een cliënt de voor het proces noodzakelijke vertrouwensband op te bouwen. Met die hulpverlener hoef je geen medelijden te hebben, geen click is op naar de volgende. Soms betekend dat even zoeken, soms is het bij de eerste meteen al raak. Wat als je jezelf herkent in de signalen en je (nu) weet dat het niet goed met je gaat? Belangrijk is om te beseffen dat je niet alleen bent en dat deze gevoelens ook niet raar zijn. Ik schreef het al eerder, alleen al in Nederland heb je 400.000 lotgenoten die ook weten wat het is om met de gedachten en gevoelens rond te lopen. Dat betekent praktisch dat ieder mens contact heeft met 1 of enkele mensen die ook met deze gedachten rondlopen. Laat je daarbij niet verblinden door succes, want succes wil nog lang niet altijd zeggen dat mensen ook gelukkig zijn door dat succes. Regelmatig zijn er op tv programma’s te zien waarbij mensen vertellen over de buitenkant en wat er werkelijk achter de schermen speelt. Schaamte, angst, wantrouwen, gebrek aan eigenwaarde, gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan energie, negatief denken, het gevoel hebben in een vacuüm te zitten, allemaal gevoelens, kenmerken en gedachten die horen bij een zware depressie, met of zonder suïcidale gevoelens. Wat het ook nog eens lastig maakt is dat geen van deze verschijnselen optisch zichtbaar zijn. Iemand met een gebroken been heeft zichtbaar moeite met lopen. Iemand met een gebroken leven heeft gips om zijn hart. Mensen die geen idee hebben hoe dit voelt, komen met honderden adviezen, “ga er eens wat vaker uit”, “joh, een week vakantie en je kunt er weer tegenaan”. Dat gaat op voor fysieke vermoeidheid, maar een zware depressie gaat veel dieper dan alleen het fysieke vermoeidheid, het is mentale uitputting. Na jaren van roofbouw is de koek op, de batterij leeg. Er is geen reserve meer om nog op krachten te komen. Dat betekent dus ook vaak dat doorgaan op de huidige voet geen optie meer is. Om te beginnen aan het helingsproces zul je keuzes moeten maken. Dat kan betekenen verlies van werk en soms zelf gezin. Maak jij die keuzes niet dan doet het leven dat wel voor je. Spanningen lopen dan overal op tot het moment dat de bom barst en je daarmee weer iets verliest. Wie blijft doen wat ie altijd heeft gedaan, blijft altijd overkomen wat hem altijd al overkwam. Wie de film terugdraait, ziet dan vaak dat depressie een sluipmoordenaar is die langzaam je leven binnendringt. Achteraf kun je goed zien waar je steeds vaker jezelf tekort deed doordat je ver over je eigen grenzen bent gegaan. Daarmee doe je ook niet langer wat jij wilt maar ben je bezig in de behoeften van anderen te voorzien. Dat kunnen die klanten zijn die steeds meer eisen voor hetzelfde geld. Die werkgever die je een richting opdrijft die jij niet op wilt maar omdat je een hypotheek hebt ontslag niet wilt riskeren. Of het is die partner die veeleisender wordt en jij met vele kleine stapjes langzaam jezelf weggeven hebt. Later ga je pas inzien hoe ongelijkwaardig deze relaties waren. Zit je er middenin dat is dat je referentie. Net zoals je niet van de ene op de andere dag depressief kunt worden, ben je dus ook niet van de ene op de andere dag van je depressie af. Hoe snel dat proces van heling verloopt, daar heb je wel invloed op. Wie bewust kiest de confrontatie met de werkelijkheid aan te gaan, zijn verlies van toekomstperspectief te nemen, begint dan al aan de weg omhoog. Wie in de ontkenningsfase blijft hangen en doormoddert, komt feitelijk geen stap verder. Vanuit de ‘comfortzone’ lijkt het een aantrekkelijke optie, niks veranderen betekent dat alles blijft zoals het is en het niet erger kan worden. De dood lijkt soms een aantrekkelijke optie en is op dat moment de enige overgebleven optie die mensen nog zien als ze niet uit het leven kunnen halen wat er in zit. Wie daar geweest is, weet ook dat het geen optie is omdat niemand echt dood wil. Wat mensen wel willen, is een nieuw leven. Zodra er een nieuw levensdoel is, komt er focus en kan de energie gericht worden ingezet. De weg omhoog bestaat dus voor een belangrijk deel uit het herontdekken wie jij bent en wat er belangrijk is in jouw leven. Dat betekent uitzoeken naar waar jouw energie naartoe moet. Persoonlijke waarden zijn een hele goede indicator voor de richting waarin jouw nieuwe leven gestuurd moet worden en waar levensgeluk in het verschiet ligt. Vervulling van persoonlijke waarden om levensgeluk te ervaren lijkt een van de best bewaarde geheimen in onze maatschappij. Het is zo simpel maar bijna niemand kent dit geheim en past het ook toe. Dus vind je persoonlijke waarden en je hebt richting. De uitdaging zit hem er nu in om op zoek te gaan naar die waarden. Dat proces maakt ook weer heel veel los. Het is een weg van ups en downs, van vallen en weer opstaan. Het is ook een weg die je - als het even kan - moet zien te bewandelen met steun van anderen. Hoewel het niet eenvoudig is, raad ik je aan op zoek te gaan naar hulp. Misschien heb je in je eigen netwerk iemand die goed met mensen om kan gaan, misschien is het de huisarts waar je goed mee kunt praten. Belangrijk is dat je zelf op zoek gaat, de oplossing belt zelden aan. Ga zelf op pad, via huisarts naar GZZ of een andere hulpinstantie of kijk of je een therapeut, coach of counselor kunt vinden waar je een klik mee hebt. Twee zaken zijn belangrijk; 1 je moet er je echte gevoel kwijt kunnen zonder het idee te hebben dat bepaalde onderwerpen onbespreekbaar zijn; 2 je moet het gevoel hebben dat je vooruit gaat. Veel therapeuten schijnen nogal erg van aanhoren en praten te houden maar uiteindelijk gaat het ook om het verwerven van inzichten en het zelf doen. De juiste mensen zullen je met zachte dwang aansporen die wegen in te slaan. Jezelf weer uit die put trekken, is geen gemakkelijke weg maar ik weet uit eigen ervaring en die van anderen dat het leven een hele andere betekenis krijgt als je door dit proces heen bent. Geluk is dan de gewoonste zaak van de wereld en niet onhaalbaar zoals het nu lijkt. Een stukje over de schrijver van dit artikel Een aantal jaren geleden had ik een leuk klein winkeltje en een online webshop min of meer samen met mijn ex vrouw. We hadden toen het geld en de bedrijfsruimte om er iets leuks van te maken. Mijn ex-vrouw had het achteraf niet zo op het ondernemersleven door het ontbreken van bepaalde zekerheden die dat leven nu eenmaal met zich meebrengt. Het was bij haar veel ‘ja zeggen en nee doen’. De strijd waar we indertijd in belandden heeft er toen toe geleid dat mijn energie na een aantal jaren tot nul gezakt was. Uiteindelijk is ons huwelijk als vuurwerk uit elkaar gespat en was dat ook het einde van mijn onderneming die een belangrijke plaats in mijn persoonlijke leven innam. Het heeft in die tijd weinig gescheeld of ik had een eind aan mijn leven gemaakt. Na anderhalf tot twee jaar in eenzaamheid strijden tegen een zware depressie verdwenen deze gevoelens en kon ik weer langzaam na gaan denken over het opbouwen van een nieuw leven. Het was vooral een eenzame strijd op zoek naar manieren om te overleven en om in te gaan zien dat ik als mens oké was en daarvoor helemaal geen zakelijk succes nodig had. Met die levenservaring heb ik de afgelopen jaren een aantal lotgenoten gecoacht naar een nieuw leven. Dit artikel is dan ook gebaseerd op ervaringen van de afgelopen jaren en eigen onderzoek naar de achterliggende oorzaken van depressie en zelfdoding. In deze periode heb ik ook familie en nabestaanden begeleid maar toch vooral lotgenoten geholpen hun leven weer op de rails te krijgen. Ter afsluiting Zelfdoding, zelfmoord is een zeer complex onderwerp dat zich niet in een kort artikel even uit laat leggen. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de hulpverlening in veel gevallen niet in staat is mensen met een doodswens goed te begeleiden. Vandaag de dag zijn er helaas nog veel psychologen, psychiaters, huisartsen, coaches, counselors, therapeuten, SPV’ers, enz. die het onderwerp zoveel mogelijk uit de weg gaan. Als een hete aardappel worden mensen met een doodwens doorgestuurd omdat hulpverleners de verantwoordelijkheid niet op zich durven nemen. Vanwege de complexheid van deze materie kan ik ook niet in dit artikel even de oplossing aanbieden. Ieder mens is uniek en daarom vraagt ieder mens om een eigen, unieke aanpak. Een mix van verschillende methodieken die afgestemd worden op de behoefte en noodzaken van het moment. Methoden die aanzetten tot ander gedrag met als eindresultaat een nieuw leven. Simpel gezegd willen mensen niet dood maar is het op een gegeven moment de enige uitweg die ze nog zien. Help mensen te ontdekken wie ze zijn. Analyseer hoe mensen zover hebben kunnen komen zodat ze meer inzicht krijgen in de achtergronden. Dat maakt dat mensen gaan snappen hoe het zover heeft kunnen komen. Met de juiste hulp kunnen suïcidalen, na een niet te onderschatten periode van strijd, een nieuwe draad oppakken en kunnen deze mensen aan een heel nieuw leven beginnen. In mijn omgeving ken ik velen die na een relatief korte periode van begeleiding weer in staat zijn zelf het leven op te pakken en vanaf dat moment weer te werken aan verandering van hun gedrag en heling van hun pijn. Met ‘een relatief korte periode’ bedoel ik enkele maanden. De strijd tegen depressie en suïcidale gevoelens is te vergelijken met een emotionele draaikolk waar mensen zonder hulp bijna niet uitkomen en er uiteindelijk ook in verdwijnen. Het is ook deze draaikolk die al hun energie opeist zodat er nauwelijks nog energie over is voor iets anders. Haal ze weg uit de draaikolk en er blijft energie over om aan andere zaken te werken. Toch blijft het nog een tijd opletten, mensen kunnen alsnog ineens kopje ondergaan maar de gevaarlijkste dreiging (de draaikolk) is dan geen direct gevaar meer. Dat loskomen/losmaken uit de draaikolk is dus cruciaal ! De rode draad bij suïcidaliteit draait om het verliezen van de eigen identiteit. Naast therapieën zijn er ook zelfhulpboeken. Twee boeken om mee te beginnen: Het Zin!boek te vinden op www.zinboek.nl Het boek IK, gezond egocentrisme, te vinden bij de managementboeken www.hetikboek.nl Zie deze als een eerste opstapje, loop verder gewoon eens de bieb in en kijk daar wat je aanspreekt. Je bent begonnen aan een nieuw avontuur waarbij je alleen zelf weet wat er te ontdekken valt. Luister ook naar wat anderen zeggen en schrijven. In 2 jaar tijd heb ik een kleine 2 meter boek met aan psychologie gerelateerde onderwerpen gelezen. Interessante boektitels kwamen als vanzelf op mijn pad. Daarnaast heb ik nog een counselors opleiding gevolgd. Het heeft voor mij geresulteerd in eindelijk snappen waarom de dingen zo zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. Met wat googlen is er ook op internet wel het een en ander te vinden over dit onderwerp. Helaas is niet alles even zinvol en sommige sites staan vol met in mijn ogen bedenkelijke content. Hieronder enkele organisaties die zich bezighouden met zelfdoding. Zo is er het GGZ initiatief www.113online.nl. Hier kun je terecht op het forum en voor een live chat met vrijwilligers die een luisterend voor kunnen bieden en je verder kunnen helpen bij het vinden van een hulpverlener. Een aantal regionale GGZ instellingen organiseren zelf groepsgesprekken met lotgenoten. Daarnaast is er nu nog EX6, ooit begonnen als lotgenoten vereniging, nu langzaam onderdeel uit makend van 113online. Voor nabestaanden is er de Ivonne van de Ven Stichting www.ivonnevandevenstichting.nl In Belgie kun je terecht voor hulp en informatie bij het Centrum ter preventie van zelfdoding (CPZ) www.preventiezelfdoding.be. Naast de reguliere zorg kun je met je verhaal ook terecht bij coaches en counselors die je verder kunnen helpen. Struin rond op internet, kijk op fora wat men schrijft over het onderwerp zelfdoding en hoe lotgenoten daar mee omgaan. Hun verhaal kan jou helpen meer inzicht te krijgen in je eigen gedrag en daarmee helpen tot het verkrijgen van nieuwe inzichten. Ieders situatie is uniek en vraagt om een individuele benadering om te kunnen bepalen welke route genomen kan worden. Twijfel niet te lang, ga, probeer iets en ontdek of het wel of niet past. Ga alleen door met een hulpverlener als je voelt vooruit te gaan. Laat je zeker geen jaar of langer aan het lijntje houden want dan werkt de therapie gewoon niet. Het meest belangrijke wat deze periode mij heeft gegeven is vriendschap met mijzelf en daardoor een rotsvast vertrouwen in mijzelf en in de toekomst. Anoniem reageren op dit artikel Zoals op elk artikel kun je ook op dit artikel reageren. Nu kan ik mij voorstellen dat je misschien iets wil schrijven maar niet wil dat dit wordt gekoppeld aan jouw online identiteit. Om het toch mogelijk te maken een reactie te plaatsen kun je mij een PM sturen met het verzoek jouw reactie (of een deel) anoniem te plaatsen. Ben je bang dat ook dat teveel van jou prijsgeeft dan kan ik het nog verder anonimiseren door jouw reactie te herschrijven in mijn woorden. Aan jou de keuze welke optie je prefereert. Het spreekt voor zich dat jouw identiteit op geen enkele wijze naar buiten zal komen tenzij jij dat zelf aangeeft.

er zijn wat reacties die ik nog niet gezien had, aangezien niet iedereen vanaf het begin leest zal ik wat meer verduidelijken. Bij deze een verzamelingsreactie. Retentierecht is niet van toepassing, onze werkzaamheden zijn in panden die niet van onze opdrachtgevers zijn. Een voorbeeld ter verduidelijking dat retentierecht niet van toepassing is: jouw badkamer wordt verbouwd door een aannemer, die stuurt 3 personen. Na de werkzaamheden betaal jij de aannemer maar dan komt de 3e persoon na 2 maand jouw badkamer bezetten omdat de aannemer hem niet betaalt, ik ben die 3e man. Meer snijden zou betekenen dat ik de middelen waarmee ik mijn geld verdien ga verkopen. De timmerman die zijn hamer verkoopt verdient geen geld of kan alleen nog maar schaven. Wij laten als er materiaalkosten zijn, deze materiaalkosten voor 100% vooraf betalen. Zijn er geen materiaalkosten, betaalt de klant minimaal 50% vooraf en bij meerdaagse opdrachten meestal 1/3 vooraf, 1/3 op de eerste werkdag en 1/3 per factuur achteraf. Geen aannemer gaat 100% vooraf betalen, er zijn opdrachtgevers die afhaken, er zit dus een grens aan. De meeste werkzaamheden duren een dag, soms 2 dagen en zijn vaak eenmalige opdrachten. Het restantbedrag is alleen hoog als er meerdere dagen zijn gewerkt. De spaarzame opdrachtgevers die ons wel vaker inhuren zijn verslaafd aan onze kwaliteit en betalen altijd keurig op tijd. Bijna niemand heeft de mogelijkheid om ons vaker in te huren, hoe goed ze ons ook vinden. De reden dat ik mij nu meld, terwijl ik nog niet bezig ben kapot te gaan, heeft te maken met het feit dat januari en februari standaard slechte maanden zijn en ik weet dat de verwachting vaak uitkomt. Ik zoek hulp om grotere problemen te voorkomen, het verstrijken van een paar fatale termijnen en iedereen komt ineens in actie. Vanaf 2009 doe ik niets anders dan afbetalen van schulden van de vorige eigenaar, in 2 jaar tijd ruim 3 ton. Sinds mei 2011 zijn er een paar grotere opdrachten geweest waarvoor ik wel de kosten moest dragen maar niet betaald kreeg, dat zorgde ervoor dat ik niet alleen niet afbetalen kon, maar de verkeerde kant uitliep. Op papier mag je nog zoveel omzet hebben, als het geld niet komt, heb je een probleem. Enige reserves had ik vorig jaar al niet meer. Bedrijven die failliet zijn, gaan mij niet meer betalen, excuus dat die opmerking als serieus werd beschouwd. Het heeft geen nut om te kijken naar opties die geen optie zijn, vandaar dat ik daar overheen wilde stappen. Ik heb gesproken met mijn incassobureau, die heeft de deurwaarder vandaag aangesproken op de resultaten. Wat dat traject betreft, ik heb het uit handen gegeven, de aan mij verstrekte info die ik hier kreeg was niet altijd correct. Ook met een vonnis in de hand moet een deurwaarder wettelijke termijnen in acht nemen. Bij het oudste vonnis is eerst de deurwaarder geweest om te vragen of de veroordeelde vrijwillig wil betalen, de wanbetaler was er niet, daarna terug gekomen maar opnieuw was de wanbetaler er niet, daarna is er bankbeslag gelegd, de banken hebben dan een maand de tijd om het bankbeslag te bevestigen, de bank zegt dan of de bankrekening klopt en of er geld op staat, die maand is nog niet voorbij. Het feit dat je recht hebt op je geld, wil niet zeggen dat het geld snel komt. Ik vind het niet prettig om bedrijven waar wij soms al tientallen jaren werken om te dreigen met faillissement, maar ik geloof absoluut in openheid, daarom heb ik ook met leveranciers gesproken voor de facturen over de fatale termijnen gaan. Het levert mij wel een leveringsblokkade op, maar ik had overal niet besteld omdat ik wist het niet te kunnen betalen. Ik vind het niet correct om spullen te bestellen waarvan je weet dat je het niet betalen kunt. Datgene wat mij wel nekken kan is dat de leverancier een gedeelte in de verzekering heeft en een gedeelte niet en de verzekeraar niet akkoord gaat met uitstel. Datgene wat mij gevraagd is, dat is dat ik een realistisch plan ga opstellen. Donderdag heb ik een gesprek met de bank en zal vragen of de eerder afgeloste leningen heropend kunnen worden op verruiming van de limiet, zij hebben zelf ook gezien welke sprongen er gemaakt zijn. Ik zal dan ook het plan meenemen met opdrachtbevestigingen, onze toekomst ziet er niet verkeerd uit. Een kredietverzekering wijst categorisch alles af in de bouw en afbouw, ook een probleem is de hoeveelheid opdrachtgevers, vorig jaar 500 facturen. Soms belt iemand vandaag en die wil dat wij de dag erna al zijn probleem oplossen, daar wordt ook menig verzekeraar zenuwachtig van. Ik ben dankbaar voor de opmerkingen en de pogingen om te helpen. Sceptisch zijn is prima, ik vind het hier alleen geen plek voor cynisme. Ik stel mij open voor de opmerkingen en heb inmiddels ook al actie ondernomen. Ik heb Dennis van Dijk dan ook een "reus" gegeven voor zijn opmerking, het was wel iets om bij stil te staan. Vrijwel alle opmerkingen geven mij ook de kracht om verder te gaan, ik wil jullie bij deze bedanken daarvoor.

In mei 2011 is er conservatoir beslag gelegd op mijn woning. Vorig jaar mei heeft de rechtbank uitspraak gedaan en ben ik veroordeeld tot het betalen van een bedrag aan de tegenpartij. Dit heb ik gedaan en had eigenlijk het idee dat het beslag opgeheven zou worden. Dit is echter niet gebeurd en nu probeer ik het beslag op te heffen. Het deurwaarderskantoor die het beslag toen oplegde is inmiddels failliet en de advocaat van de tegenpartij zegt dat hij het beslag middels een deurwaarder wel kan laten doorhalen maar daar zijn wel kosten aan verbonden en of ik bereid ben die te betalen. Hij zou wel een begroting kunnen laten opstellen. Nu is mijn vraag: Is het normaal dat het doorhalen (opheffen) van een conservatoir beslag op een woning kosten met zich meebrengt en moet dat betaald worden door mij. De kosten van het opleggen van een conservatoir beslag wordt immers betaald door de schuldeiser

Denk dat minimaal 50% van de ondernemers in zwaar weer hier op dit forum komen met verhalen als: 1. Mijn boekhouder heeft de administratie verkloot en heb een naheffing van de belastingdienst ontvangen zodat ik failliet ga, of 2. Mijn partner zou de administratie doen en nu ik er na 5 jaar een keer naar kijk, na het 20ste bezoek van een deurwaarder, blijkt het een complete puinhoop. Zeker als je met voorraden of uitgestelde betalingen werkt, moet je echt wel wat meer doen dan kijken wat er op de bank staat en een basis cursus boekhoeden lijkt me een prima start punt.

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, dit is geen gezellig onderwerp, dit artikel gaat over de negatieve impact die het uitblijven van zakelijk succes kan hebben op de psyche van de ondernemer. Niemand kan er omheen, al een tijdje zitten we in een periode van economische crisis. Bedrijven en particulieren hebben minder te besteden en dat vertaalt zich naar minder omzet in veel branches. Op dit moment ziet het er voorlopig nog niet naar uit dat we op korte termijn duidelijk herstel kunnen verwachten. Bedrijven zullen moeten zien te overleven door kostenbesparingen door te voeren. Veel ondernemers komen daardoor nu in de problemen. Het zal voor veel ondernemers moeilijker worden om de zakelijke en privé-eindjes aan elkaar te knopen. Minder omzet, minder winst, bezuinigen, het zijn allemaal rationele onderwerpen. Ratio is de manier waarop vele ondernemers het zakelijke leven benaderen. Het is ook een manier om je te distantiëren van je van emotionele gevoelens. En dat kan best handig zijn op het moment dat er beslissingen genomen moeten worden die zakelijk gezien gewoon moeten maar emotioneel gezien een grote aanslag plegen op de ondernemer. Bij die bedrijven waar het steeds moeilijker wordt om de eindjes aan elkaar te knopen, loopt de psychische druk voor de ondernemer op. Minder omzet betekent keuzes maken om alle rekeningen te kunnen blijven betalen. Als dat steeds moeilijker wordt dan kan het zijn dat er nog meer bezuinigd moet worden. Dat begint misschien met werktijdverkorting voor de werknemers. De volgende stap kan een kleinere bedrijfsruimte zijn om de kosten nog verder te drukken. Wordt lastig als je pas 1 jaar van de 5 contractjaren er op hebt zitten. De volgende stap kan zijn dat je tot de conclusie komt dat je misschien mensen moet gaan ontslaan. Nu ken ik ondernemers die daar weinig moeite mee hebben maar het ontslaan van medewerkers gaat mensen over het algemeen niet in de koude kleren zitten. Voor de eenpitters die geen downscale mogelijkheden hebben om bijvoorbeeld in personeel te snijden, is de kans aanwezig dat de onderneming zelf niet voldoende inkomsten genereert om alle kosten te kunnen betalen. Rationeel zijn deze moeilijke keuzes nog wel te maken maar gevoelsmatig kunnen al die beslissingen en de lange termijn gevolgen (onbewust) een behoorlijke aanslag zijn op de mentale reserves van de ondernemer (en zijn gezin). Doordat beslissingen veelal vanuit de ratio worden genomen, wil het gevoel nog wel eens in de knoop komen te zitten. Des te harder komt de klap dan aan als het doordringt tot de mens achter de ondernemer. Voor een aantal ondernemers is stopzetting of een faillissement onvermijdelijk. En daar sta je dan als stoere ondernemer met zijn onuitputtelijke doorzettingsvermogen; door het verlies van jouw bedrijf deelt het lot jou een psychologische dreun uit waar je even geen weerwoord op hebt. Dan zul je iets moeten doen wat veel ondernemers niet gewend zijn te doen, en dat is gaan praten over al je zorgen, en dat gaat over gevoel, daarover praten betekent kwetsbaar zijn. Vaak verlies je niet alleen het vertrouwen in je onderneming maar ook het vertrouwen in jezelf en daarmee ligt het gevoel te hebben gefaald om de hoek. Je zal echt niet de eerste zijn die het falen van de onderneming ervaart als een persoonlijk falen. Falen is dan al snel toe moeten geven dat het niet is gegaan zoals jij had verwacht. Er zullen vele 'had ik maar’ scenario’s door je hoofd gaan spelen. De gedachte die dan steeds maar weer terugkomt is de vraag; “who is to blame?” Voor veel ondernemers is hun bedrijf hun leven, want ZIJ zijn het bedrijf. Bedrijfsidentiteit en persoonlijke identiteit zijn vaak zeer nauw in elkaar verweven. Het failliet of falen van het bedrijf wordt een persoonlijk en mentaal faillissement en daarmee komt het erg dicht bij jezelf. Niet alleen ben je dan je bedrijf kwijt, ook het allergrootste goed wat een ondernemer (elk mens) heeft raakt de ondernemer kwijt: je raakt jezelf kwijt. Ondernemers die hun falen rechtstreeks koppelen aan hun eigen identiteit hebben grote kans depressief te worden en dat kan vervolgens snel een zware depressie worden. Uit crisisperioden van de afgelopen decennia weten we dat de geestelijke nood bij ondernemers enorm hoog op kan lopen. Wie de faillisementsverhalen op dit forum wel eens leest, kan zich misschien voorstellen hoe het is als de zoveelste deurwaarder voor de deur staat terwijl je weet dat het geld er echt niet is. Nadenken over de gevolgen van beslagleggingen doe je liever niet. Falen als ondernemer is tot daaraan toe, als het je gezin treft ben jij als kostwinner, en nog zwaarder, als vader, als man, ook nog eens een mislukking. Wie zich de faillissementen van de varkensboeren uit de jaren 80 kan herinneren, herinnert misschien ook nog aangrijpende reportages van mensen die er geen heil meer in zagen. Ook de MKZ crisis in de jaren 90 heeft beroepsgroepen tot wanhoop gedreven. En nu is het de agrarische sector die naast de economische crisis ook nog eens getroffen word door de Q-koorts. Maar deze economische crisis treft niet allen de boeren, nu worden vrijwel alle branches getroffen. Hoe het allemaal verder moet, is vervolgens aan jou om uit te zoeken. En alweer aan reacties hier op het forum is soms af te leiden hoe slecht een aantal ondernemers zijn voorbereid op de gevolgen die het staken van de onderneming heeft. Het zijn de onderwerpen waarin wordt gevraagd of er een soort van vangnet is zoals dat er voor werknemers is in de vorm van de WW. Maar helaas, daarvoor ben je ondernemer geworden, dat zijn de risico’s. De statistieken Dat een dergelijke crisis mensen tot wanhoop drijft, is goed te begrijpen. Voor sommige mensen gaat die wanhoop zover dat ze de hand aan zichzelf slaan. Cijfers zijn moeilijk te vinden. Voor de MKZ-crisis varieerden de aantallen tussen de 4 en de 10. Het werkelijke aantal zal nooit iemand weten. Toen was het een crisis die boeren trof, deze crisis treft vrijwel alle Nederlanders en dus ook de ondernemers. Afhankelijk van welke bron je raadpleegt, slikken in Nederland tussen de 500.000 en 1.000.000 mensen een antidepressiva. In totaal zijn er jaarlijks 400.000 mensen die denken aan zelfmoord. Ongeveer 100.000 van deze 400.000 mensen doet daadwerkelijk een poging tot zelfdoding. Daarvan belanden er 15.000 in het ziekenhuis. Officieel overlijden er jaarlijks ongeveer 1.350 mensen door zelfdoding. Ik denk echter dat het cijfer aanmerkelijk hoger ligt. Niet alleen is het niet meer verplicht een doodsoorzaak bij het overlijden op te geven - het jaar van invoering van deze maatregel gaf een daling in het aantal zelfdodingen te zien - ook zijn er zelfdodingen die niet als zodanig (h)erkend worden. Denk maar eens aan eenzijdige ongelukken. Een aantal van dit type ongelukken zijn een bewuste poging om te proberen het leven te beëindigen. Ook een overdosis medicijnen kan aangezien worden voor een natuurlijke dood als er geen duidelijke aanwijzingen zijn dat er iets anders heeft gespeeld. Er wordt vaak gedacht dat er bij elke zelfdoding altijd een afscheidsbrief is geschreven, dat is absoluut niet waar. Ik ken een aantal mensen die na hun poging tot hun eigen afgrijzen wakker werden. Van enkele van hen weet ik dat ze nooit een afscheidsbrief hebben geschreven. Sommigen hebben anderen zelfs nooit iets laten weten van de strijd die ze aan het strijden waren. Maar helaas zijn er meer mythes die helaas niet bijdragen aan het bespreekbaar maken van het onderwerp zelfmoord / zelfdoding. Om een ander zeer hardnekkig misverstand gelijk maar even naar het land der fabelen te verwijzen. Wie denkt dat zelfdoding alleen voor ‘losers’ is nog een ander stukje statistiek. Onder miljonairs komen 3 maal zoveel zelfdodingen voor dan het landelijke gemiddelde. Hun drijfveren om rijk te worden zijn tevens hun ondergang. Drijfveren die vaak ontstaan zijn door het gevoel alleen iemand te mogen zijn als je geslaagd bent (lees in hun geval, bezit hebt). Zij ontdekken op de harde manier dat geld het leven kan veraangenamen maar absoluut geen garantie is voor levensgeluk. Wie een laag zelfbeeld heeft blijft negatief over zichzelf denken ongeacht de verzameling sportauto’s in de garage of het grote aantal partners waarmee ze de lakens delen. Het zijn surrogaten die geen vervanging zijn voor echte liefde voor jezelf en liefde van anderen. In de onderzoeken wordt vaak gesproken over risicogroepen, die zijn (helaas) niet uitgesplitst naar beroepsgroep. Kijk je naar de karaktereigenschappen van deze risicogroepen dan lijken een aantal daarvan verdacht veel op eigenschappen die voor een ondernemer van belang zijn. Zo zijn mensen met suïcidale gevoelens vaak zeer gericht op de gevoelswereld van anderen, kunnen de behoeften van anderen behoorlijk goed aanvoelen en vervolgens invullen, en goh is dat niet een fijne eigenschap voor een ondernemer? Kunnen voelen waar je klanten behoefte aan hebben. Ook komt soms een doorgeschoten zorgbehoefte om anderen te helpen, een eigenschap die je met name in de zorgsector veel tegenkomt. Een andere eigenschap is het doorzettingsvermogen van deze mensen. Ze gaan door tot het einde, elke keer weer zien ze een lichtpuntje en weten ze weer te overleven. En ook deze eigenschap zie je bij veel ondernemers terug. Ze gaan soms zover dat je denkt: \"man stop er gewoon mee, verander je businessmodel\". Maar het is nu net dat doorzettingsvermogen dat maakt dat sommigen tegen alle verwachtingen in slagen en vervolgens op handen gedragen worden. Anderen uit dezelfde poel krijgen nooit iets van de grond, iets dat lang niet altijd aan de persoon zelf hoeft te liggen. Het is vaak ook een kwestie van op het juiste moment in tijd net die ene persoon of die ene oplossing vinden die jou verder helpt. Dat maakt de scheidslijn tussen zakelijk succes en persoonlijk falen in mijn ogen vaak flinterdun. De signalen Het meest moeilijke voor de omgeving, en door ontkenning en het almaar doorgaan soms ook voor jezelf, is het zien van signalen die kunnen wijzen op depressie en suïcidale gevoelens. Hieronder volgt een opsomming van een aantal signalen die een aanwijzing ‘kunnen zijn’ dat het in iemands leven niet verloopt zoals verwacht. Ik schrijf bewust ‘kunnen zijn’, waarnemingen zijn immers subjectief. [*]Obsessief bezig zijn met het leed van anderen. [*]Doorgeschoten behoefte om de wereld te veranderen. [*]Lichte obsessie voor aan de dood gerelateerde onderwerpen. [*]Een wens tot zelfdoding uitspreken, altijd serieus nemen, ook als het als grap gebracht word. [*]Sarcastische houding ten aanzien van onderwerpen die betrekking hebben op de dood. [*]Groot gebrek aan activiteit, nergens zin in hebben, geen energie. [*]Vermijdingsdrang in de breedste zin. [*]Ontkenningsgedrag als het gaat om (het nemen van) eigen verantwoordelijkheden. [*]Ontvluchten van de eigen verantwoordelijken door substitutie (zie bv het leed van anderen). [*]Teruggetrokken leven leiden, weinig contact met de buitenwereld. [*]Emotioneel overreageren als iemand direct of indirect kritiek uit. [*]Moeite hebben met het stellen van grenzen, teveel van zichzelf (weg)geven. [*]Snel wisselende stemmingen, het ene moment vol goede moed, 5 minuten later niks meer zien zitten. [*]Sterke identificatie van de eigen persoonlijkheid met maatschappelijke problematiek en sociale doelen. [*]Verandering van de persoonlijkheid in enkele maanden tijd. Het meest belangrijke signaal is misschien wel als je merkt dat iemand in een relatief korte periode, enkele maanden tot een half jaar, sterk van (sociaal) gedrag verandert. Het terugtrekken uit het sociale leven kan een sterke aanwijzing zijn dat er serieuze problemen zijn. Als mensen snel veranderen dan kun je dat mogelijk herkennen doordat ze vragen (en de antwoorden daarop) zoveel mogelijk willen ontwijken. Menig gesprek met een ondernemer begint vaak over het weer of voetbal maar gaat dan vaak snel over naar “hoe gaat het met je bedrijf ?”. Als het de ‘falende’ ondernemer teveel wordt dan zal hij allerlei tactieken gaan ontwikkelen om dit soort gesprekken te vermijden bijvoorbeeld door het gespreksonderwerp keer op keer te veranderen om zo vragen over zichzelf uit de weg te gaan. Het begint met de alledaagse gesprekken bij het schoolplein, het losse gesprekje bij de supermarkt op zaterdag. En zo langzaam vindt deze vorm van ontwijking van onderwerpen ook plaats binnen de eigen kring. Praten met het masker komt ook heel vaak voor, sterker nog, mensen die suïcidaal zijn, behoren eigenlijk tot de categorie top acteurs. Suïcidalen kunnen glashard zeggen dat het goed goed gaat, soms voel je alleen in je onderbuik dat er iets niet helemaal klopt. Als je op dit moment doorvraagt, kan het zijn dat je ineens een stoere ondernemer ziet veranderen in een huilend hoopje mens dat het niet meer ziet zitten en eindelijk eens zijn verdriet kwijt kan. Euforie gevolgd door zeer negatieve uitlatingen. Het ene moment nog allerlei kansen zien voor het bedrijf, het volgende moment verzuipen in de onoverzichtelijke bedrijfsvoering en het helemaal niet meer zien zitten. Bij sommigen zit deze bipolariteit gewoon in hun genen, anderen kunnen door omstandigheden dit gedrag (tijdelijk) vertonen. Stevige uitlatingen die gaan over onrechtvaardigheid. Daar waar het niet goed gaat, willen mensen zich nog wel eens richten op de problemen van anderen. Het kan gaan over een medewerker met wie het privé alleen maar tegenzit. Het kan gaan over het onrecht dat de eigen beroepsgroep wordt aangedaan of juist die beroepsgroep die overal mee weg lijkt te komen. Onderwerpen over politiek, regelgeving en onrechtvaardigheid. In privésituaties zie je dit soort mensen zichzelf helemaal verliezen doordat zij druk bezig zijn anderen te helpen met het oplossen van hun problemen. Lovenswaardig natuurlijk maar voor hen zuiver ontwijkend gedrag. Misschien ken je ze wel, mensen die alles voor anderen over hebben, vaak omringd zijn door de (tijdelijk) zwakkeren of (tijdelijk) hulpbehoevenden in onze maatschappij. Sarcastische uitlatingen met toespelingen op zelfdoding zijn een duidelijk signaal dat het goed mis kan zijn. Ook zeer emotionele reacties op soms relatief onbelangrijke zaken zijn een duidelijk signaal dat er meer aan de hand kan zijn Hoe ga je er dan mee om. Misschien ben je door het lezen van het voorgaande stuk wel in gaan zien dat er iemand in jouw omgeving is die wel heel erg past in het geschetste profiel. Ook kan het zijn dat je je ineens realiseert dat je zelf depressief bent alleen het tot nu toe niet hebt erkend. Wat als je deze signalen bij anderen herkent Zelfdoding is het waarschijnlijk een van de grootste taboes in onze maatschappij en daarmee een van de meest moeilijke onderwerpen om over te praten. Niet in de laatste plaats omdat de mensen die met deze gevoelens rondlopen de laatste zullen zijn die zich kwetsbaar op zullen stellen door toe te geven dat zij tegen deze gevoelens strijden. Wat erg belangrijk is in elk gesprek, maar zeker in gesprekken met iemand die bezig is een overlevingsstrijd te leveren, is deze een veilige omgeving te bieden. Daarmee bedoel ik niet dat je alle pillen op moet ruimen en de bestekla van een slot moet voorzien; iemand die er echt een eind aan wil maken, vindt altijd wel iets. Wat ik bedoel is een veilige omgeving om te kunnen praten. Als je iemand wil openen, moet je zorgen dat je afstemt op de juiste golflengte, dat contact legt met die ander. Laat maar zien dat jij je open durft te stellen, dat creëert een sfeer waardoor de bereidheid om te praten toeneemt. Verder is het erg belangrijk dat die ander voelt dat er van jou geen waardeoordeel uit gaat. Zoals ik het hier beschrijf, klinkt het allemaal vrij eenvoudig maar hou er rekening mee dat het even tijd kost om iemand het gevoel te geven dat er veilig gepraat kan worden over het onderwerp zelfdoding. Met de overgevoeligheid van iemand met suïcidale gedachten is een gesprek beginnen dan al een uitdaging op zich. Belangrijk is om te blijven benadrukken dat wat iemand anders ook voelt en hoe dat misschien ook tegen je eigen gevoel in gaat de ander te laten voelen dat dat oké is. Dat die gevoelens, hoe moeilijk ook, er mogen zijn en dat dat niks af doet aan de mens die deze persoon is. Suïcidale gevoelens accumuleren en als iemand er niet over kan praten, raakt het voorraadvat voller en voller. Een heel belangrijke uitlaatklep voor suïcidalen is de mogelijkheid om - zonder het gevoel te hebben te worden veroordeeld - te kunnen praten over deze gevoelens. Maak daarbij niet de fout dat je zegt dat je deze mensen begrijpt, want dat doen alleen die mensen die ook op de rand van de afgrond hebben gestaan. Wees daar dan ook gewoon eerlijk over. Het contact verbreekt echt niet als jij voorzichtig aangeeft dat je niet kan invoelen wat het is. Dat maakt ook niet echt uit omdat luisteren zonder veroordeling in een veilige omgeving voor meer dan 50% bijdraagt in het afblazen van de geaccumuleerde suïcidale gevoelens en het draagt bij aan het helingsproces. Ben je bereid deze mensen ook echt te helpen, laat ze dan weten dat ze op je kunnen rekenen en je altijd (24 uur 7 dagen per week) kunnen bellen. Besef wel dat dit committent ook betekend dat je niet na 2 telefoontjes midden in de nacht kunt zeggen, \"ja hoor es ik heb ook nog een leven\". Wat ook weer niet wil zeggen dat jij geen grenzen mag stellen. Naast deze vorm van sponsorschap is het erg belangrijk dat er gewerkt gaat worden aan de psychische oorzaken achter de depressie en suïcidale gevoelens. Help daarom deze mensen met het zoeken en vinden van de juiste hulpverleners en met het vinden van lotgenoten waarmee ze samen kunnen praten over hun gevoelens. Ga je op zoek naar hulp houdt dan voor ogen dat hulpverlening alleen zin heeft als er een connectie is tussen cliënt en hulpverlener. Als die er niet is, heeft het geen enkele zin om hier tijd in te steken. Een goede hulpverlener weet dit maar helaas zijn niet alle hulpverleners bij machte om hun onvermogen te erkennen als het niet lukt met een cliënt de voor het proces noodzakelijke vertrouwensband op te bouwen. Met die hulpverlener hoef je geen medelijden te hebben, geen click is op naar de volgende. Soms betekend dat even zoeken, soms is het bij de eerste meteen al raak. Wat als je jezelf herkent in de signalen en je (nu) weet dat het niet goed met je gaat? Belangrijk is om te beseffen dat je niet alleen bent en dat deze gevoelens ook niet raar zijn. Ik schreef het al eerder, alleen al in Nederland heb je 400.000 lotgenoten die ook weten wat het is om met de gedachten en gevoelens rond te lopen. Dat betekent praktisch dat ieder mens contact heeft met 1 of enkele mensen die ook met deze gedachten rondlopen. Laat je daarbij niet verblinden door succes, want succes wil nog lang niet altijd zeggen dat mensen ook gelukkig zijn door dat succes. Regelmatig zijn er op tv programma’s te zien waarbij mensen vertellen over de buitenkant en wat er werkelijk achter de schermen speelt. Schaamte, angst, wantrouwen, gebrek aan eigenwaarde, gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan energie, negatief denken, het gevoel hebben in een vacuüm te zitten, allemaal gevoelens, kenmerken en gedachten die horen bij een zware depressie, met of zonder suïcidale gevoelens. Wat het ook nog eens lastig maakt is dat geen van deze verschijnselen optisch zichtbaar zijn. Iemand met een gebroken been heeft zichtbaar moeite met lopen. Iemand met een gebroken leven heeft gips om zijn hart. Mensen die geen idee hebben hoe dit voelt, komen met honderden adviezen, “ga er eens wat vaker uit”, “joh, een week vakantie en je kunt er weer tegenaan”. Dat gaat op voor fysieke vermoeidheid, maar een zware depressie gaat veel dieper dan alleen het fysieke vermoeidheid, het is mentale uitputting. Na jaren van roofbouw is de koek op, de batterij leeg. Er is geen reserve meer om nog op krachten te komen. Dat betekent dus ook vaak dat doorgaan op de huidige voet geen optie meer is. Om te beginnen aan het helingsproces zul je keuzes moeten maken. Dat kan betekenen verlies van werk en soms zelf gezin. Maak jij die keuzes niet dan doet het leven dat wel voor je. Spanningen lopen dan overal op tot het moment dat de bom barst en je daarmee weer iets verliest. Wie blijft doen wat ie altijd heeft gedaan, blijft altijd overkomen wat hem altijd al overkwam. Wie de film terugdraait, ziet dan vaak dat depressie een sluipmoordenaar is die langzaam je leven binnendringt. Achteraf kun je goed zien waar je steeds vaker jezelf tekort deed doordat je ver over je eigen grenzen bent gegaan. Daarmee doe je ook niet langer wat jij wilt maar ben je bezig in de behoeften van anderen te voorzien. Dat kunnen die klanten zijn die steeds meer eisen voor hetzelfde geld. Die werkgever die je een richting opdrijft die jij niet op wilt maar omdat je een hypotheek hebt ontslag niet wilt riskeren. Of het is die partner die veeleisender wordt en jij met vele kleine stapjes langzaam jezelf weggeven hebt. Later ga je pas inzien hoe ongelijkwaardig deze relaties waren. Zit je er middenin dat is dat je referentie. Net zoals je niet van de ene op de andere dag depressief kunt worden, ben je dus ook niet van de ene op de andere dag van je depressie af. Hoe snel dat proces van heling verloopt, daar heb je wel invloed op. Wie bewust kiest de confrontatie met de werkelijkheid aan te gaan, zijn verlies van toekomstperspectief te nemen, begint dan al aan de weg omhoog. Wie in de ontkenningsfase blijft hangen en doormoddert, komt feitelijk geen stap verder. Vanuit de ‘comfortzone’ lijkt het een aantrekkelijke optie, niks veranderen betekent dat alles blijft zoals het is en het niet erger kan worden. De dood lijkt soms een aantrekkelijke optie en is op dat moment de enige overgebleven optie die mensen nog zien als ze niet uit het leven kunnen halen wat er in zit. Wie daar geweest is, weet ook dat het geen optie is omdat niemand echt dood wil. Wat mensen wel willen, is een nieuw leven. Zodra er een nieuw levensdoel is, komt er focus en kan de energie gericht worden ingezet. De weg omhoog bestaat dus voor een belangrijk deel uit het herontdekken wie jij bent en wat er belangrijk is in jouw leven. Dat betekent uitzoeken naar waar jouw energie naartoe moet. Persoonlijke waarden zijn een hele goede indicator voor de richting waarin jouw nieuwe leven gestuurd moet worden en waar levensgeluk in het verschiet ligt. Vervulling van persoonlijke waarden om levensgeluk te ervaren lijkt een van de best bewaarde geheimen in onze maatschappij. Het is zo simpel maar bijna niemand kent dit geheim en past het ook toe. Dus vind je persoonlijke waarden en je hebt richting. De uitdaging zit hem er nu in om op zoek te gaan naar die waarden. Dat proces maakt ook weer heel veel los. Het is een weg van ups en downs, van vallen en weer opstaan. Het is ook een weg die je - als het even kan - moet zien te bewandelen met steun van anderen. Hoewel het niet eenvoudig is, raad ik je aan op zoek te gaan naar hulp. Misschien heb je in je eigen netwerk iemand die goed met mensen om kan gaan, misschien is het de huisarts waar je goed mee kunt praten. Belangrijk is dat je zelf op zoek gaat, de oplossing belt zelden aan. Ga zelf op pad, via huisarts naar GZZ of een andere hulpinstantie of kijk of je een therapeut, coach of counselor kunt vinden waar je een klik mee hebt. Twee zaken zijn belangrijk; 1 je moet er je echte gevoel kwijt kunnen zonder het idee te hebben dat bepaalde onderwerpen onbespreekbaar zijn; 2 je moet het gevoel hebben dat je vooruit gaat. Veel therapeuten schijnen nogal erg van aanhoren en praten te houden maar uiteindelijk gaat het ook om het verwerven van inzichten en het zelf doen. De juiste mensen zullen je met zachte dwang aansporen die wegen in te slaan. Jezelf weer uit die put trekken, is geen gemakkelijke weg maar ik weet uit eigen ervaring en die van anderen dat het leven een hele andere betekenis krijgt als je door dit proces heen bent. Geluk is dan de gewoonste zaak van de wereld en niet onhaalbaar zoals het nu lijkt. Een stukje over de schrijver van dit artikel Een aantal jaren geleden had ik een leuk klein winkeltje en een online webshop min of meer samen met mijn ex vrouw. We hadden toen het geld en de bedrijfsruimte om er iets leuks van te maken. Mijn ex-vrouw had het achteraf niet zo op het ondernemersleven door het ontbreken van bepaalde zekerheden die dat leven nu eenmaal met zich meebrengt. Het was bij haar veel ‘ja zeggen en nee doen’. De strijd waar we indertijd in belandden heeft er toen toe geleid dat mijn energie na een aantal jaren tot nul gezakt was. Uiteindelijk is ons huwelijk als vuurwerk uit elkaar gespat en was dat ook het einde van mijn onderneming die een belangrijke plaats in mijn persoonlijke leven innam. Het heeft in die tijd weinig gescheeld of ik had een eind aan mijn leven gemaakt. Na anderhalf tot twee jaar in eenzaamheid strijden tegen een zware depressie verdwenen deze gevoelens en kon ik weer langzaam na gaan denken over het opbouwen van een nieuw leven. Het was vooral een eenzame strijd op zoek naar manieren om te overleven en om in te gaan zien dat ik als mens oké was en daarvoor helemaal geen zakelijk succes nodig had. Met die levenservaring heb ik de afgelopen jaren een aantal lotgenoten gecoacht naar een nieuw leven. Dit artikel is dan ook gebaseerd op ervaringen van de afgelopen jaren en eigen onderzoek naar de achterliggende oorzaken van depressie en zelfdoding. In deze periode heb ik ook familie en nabestaanden begeleid maar toch vooral lotgenoten geholpen hun leven weer op de rails te krijgen. Ter afsluiting Zelfdoding, zelfmoord is een zeer complex onderwerp dat zich niet in een kort artikel even uit laat leggen. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de hulpverlening in veel gevallen niet in staat is mensen met een doodswens goed te begeleiden. Vandaag de dag zijn er helaas nog veel psychologen, psychiaters, huisartsen, coaches, counselors, therapeuten, SPV’ers, enz. die het onderwerp zoveel mogelijk uit de weg gaan. Als een hete aardappel worden mensen met een doodwens doorgestuurd omdat hulpverleners de verantwoordelijkheid niet op zich durven nemen. Vanwege de complexheid van deze materie kan ik ook niet in dit artikel even de oplossing aanbieden. Ieder mens is uniek en daarom vraagt ieder mens om een eigen, unieke aanpak. Een mix van verschillende methodieken die afgestemd worden op de behoefte en noodzaken van het moment. Methoden die aanzetten tot ander gedrag met als eindresultaat een nieuw leven. Simpel gezegd willen mensen niet dood maar is het op een gegeven moment de enige uitweg die ze nog zien. Help mensen te ontdekken wie ze zijn. Analyseer hoe mensen zover hebben kunnen komen zodat ze meer inzicht krijgen in de achtergronden. Dat maakt dat mensen gaan snappen hoe het zover heeft kunnen komen. Met de juiste hulp kunnen suïcidalen, na een niet te onderschatten periode van strijd, een nieuwe draad oppakken en kunnen deze mensen aan een heel nieuw leven beginnen. In mijn omgeving ken ik velen die na een relatief korte periode van begeleiding weer in staat zijn zelf het leven op te pakken en vanaf dat moment weer te werken aan verandering van hun gedrag en heling van hun pijn. Met 'een relatief korte periode' bedoel ik enkele maanden. De strijd tegen depressie en suïcidale gevoelens is te vergelijken met een emotionele draaikolk waar mensen zonder hulp bijna niet uitkomen en er uiteindelijk ook in verdwijnen. Het is ook deze draaikolk die al hun energie opeist zodat er nauwelijks nog energie over is voor iets anders. Haal ze weg uit de draaikolk en er blijft energie over om aan andere zaken te werken. Toch blijft het nog een tijd opletten, mensen kunnen alsnog ineens kopje ondergaan maar de gevaarlijkste dreiging (de draaikolk) is dan geen direct gevaar meer. Dat loskomen/losmaken uit de draaikolk is dus cruciaal ! De rode draad bij suïcidaliteit draait om het verliezen van de eigen identiteit. Naast therapieën zijn er ook zelfhulpboeken. Twee boeken om mee te beginnen: Het Zin!boek te vinden op www.zinboek.nl Het boek IK, gezond egocentrisme, te vinden bij de managementboeken www.hetikboek.nl Zie deze als een eerste opstapje, loop verder gewoon eens de bieb in en kijk daar wat je aanspreekt. Je bent begonnen aan een nieuw avontuur waarbij je alleen zelf weet wat er te ontdekken valt. Luister ook naar wat anderen zeggen en schrijven. In 2 jaar tijd heb ik een kleine 2 meter boek met aan psychologie gerelateerde onderwerpen gelezen. Interessante boektitels kwamen als vanzelf op mijn pad. Daarnaast heb ik nog een counselors opleiding gevolgd. Het heeft voor mij geresulteerd in eindelijk snappen waarom de dingen zo zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. Met wat googlen is er ook op internet wel het een en ander te vinden over dit onderwerp. Helaas is niet alles even zinvol en sommige sites staan vol met in mijn ogen bedenkelijke content. Hieronder enkele organisaties die zich bezighouden met zelfdoding. Zo is er het GGZ initiatief www.113online.nl. Hier kun je terecht op het forum en voor een live chat met vrijwilligers die een luisterend voor kunnen bieden en je verder kunnen helpen bij het vinden van een hulpverlener. Een aantal regionale GGZ instellingen organiseren zelf groepsgesprekken met lotgenoten. Daarnaast is er nu nog EX6, ooit begonnen als lotgenoten vereniging, nu langzaam onderdeel uit makend van 113online. Voor nabestaanden is er de Ivonne van de Ven Stichting www.ivonnevandevenstichting.nl In Belgie kun je terecht voor hulp en informatie bij het Centrum ter preventie van zelfdoding (CPZ) www.preventiezelfdoding.be. Naast de reguliere zorg kun je met je verhaal ook terecht bij coaches en counselors die je verder kunnen helpen. Struin rond op internet, kijk op fora wat men schrijft over het onderwerp zelfdoding en hoe lotgenoten daar mee omgaan. Hun verhaal kan jou helpen meer inzicht te krijgen in je eigen gedrag en daarmee helpen tot het verkrijgen van nieuwe inzichten. Ieders situatie is uniek en vraagt om een individuele benadering om te kunnen bepalen welke route genomen kan worden. Twijfel niet te lang, ga, probeer iets en ontdek of het wel of niet past. Ga alleen door met een hulpverlener als je voelt vooruit te gaan. Laat je zeker geen jaar of langer aan het lijntje houden want dan werkt de therapie gewoon niet. Het meest belangrijke wat deze periode mij heeft gegeven is vriendschap met mijzelf en daardoor een rotsvast vertrouwen in mijzelf en in de toekomst. Anoniem reageren op dit artikel Zoals op elk artikel kun je ook op dit artikel reageren. Nu kan ik mij voorstellen dat je misschien iets wil schrijven maar niet wil dat dit wordt gekoppeld aan jouw online identiteit. Om het toch mogelijk te maken een reactie te plaatsen kun je mij een PM sturen met het verzoek jouw reactie (of een deel) anoniem te plaatsen. Ben je bang dat ook dat teveel van jou prijsgeeft dan kan ik het nog verder anonimiseren door jouw reactie te herschrijven in mijn woorden. Aan jou de keuze welke optie je prefereert. Het spreekt voor zich dat jouw identiteit op geen enkele wijze naar buiten zal komen tenzij jij dat zelf aangeeft.